De dwarsschuur in vakwerk wordt voor de eerste maal kadastraal geregistreerd in 1851 als onderdeel van een bestaand, eertijds omgracht, hoevecomplex dat reeds afgebeeld staat op de Ferrariskaart (circa 1771-77) en als Groot Terherken bekend staat.

Dwarsschuur van drie traveeën onder een zadeldak met Vlaamse pannen. De authentieke dakstructuur, die gedragen wordt door vier ankerbalkgebinten met nog waarneembare telmerken, is intact bewaard. De schuur is opgetrokken in stijl-en regelwerk met witgekalkte lemen vullingen en vitswerk (wilg) van het Haspengouwse type. De achtergevel en een gedeelte van de zijgevels zijn versteend.

De dwarsschuur behoort tot een historisch gegroeid hoevecomplex, Groot Terherken genaamd, en verwijst naar het eeuwenlange agrarische belang van het complex. Door de ligging in landschappelijk waardevol agrarisch gebied en het behoud van de oorspronkelijke functie wordt het agrarisch karakter extra benadrukt.

De dwarsschuur van het hoevecomplex Groot Terherken is opgetrokken in vakwerkbouw. De schuur dateert uit de eerste helft van de 19de eeuw en maakte aanvankelijk deel uit van een omgrachte hoeve met losse bestanddelen. De achtergevel van de schuur is versteend.

Historiek

De huidige vakwerkschuur verschijnt voor de eerste maal op de kadastrale mutatieschets van 1851 als onderdeel van een eertijds omgracht hoevecomplex Op grooten hercke met losse bestanddelen dat, weliswaar in gewijzigde compositie, reeds afgebeeld staat op de Ferrariskaart (circa 1771-1777) en in de Atlas van de Buurtwegen (circa 1840-1844). Ten laatste in 1939 wordt een aanbouwsel opgetrokken rechts tegen de voorgevel van de schuur. De hoevecomponenten ondergaan blijkens de opeenvolgende kadastrale mutatieschetsen doorheen de tijd verschillende wijzigingen en worden ten laatste in 1939 verbonden tot een semi-gesloten complex. In 1947 tenslotte wordt het huidige woonhuis opgetekend, dat naar verluidt een 15de-eeuws woonhuis zou vervangen.

Beschrijving

Op de vakwerkschuur na, zijn alle rond het rechthoekig erf gelegen hoevecomponenten uit baksteen opgetrokken (versteend?). De dwarsschuur, gelegen ten zuiden van het erf, is een gaaf bewaarde vakwerkconstructie van drie traveeën (vier ankerbalkgebinten met tussenliggende gebintstijlen) onder een zadeldak met Vlaamse pannen. Het stijl- en regelwerk is voorzien van witgekalkte lemen vullingen. Het vitswerk van wilgenhout is herkenbaar als van het Haspengouwse type, waarbij de zichtbare regels in hetzelfde vlak liggen als de voorzijde van de stijlen. De voorgevel telt negen (waaronder één korte) gepikte stijlen, twee hoekstijl- en twee wandplaatschoren. De muuropeningen bestaan uit een hoge, centrale schuurpoort met langs weerszijden een kleinere, later toegevoegde poort. De achtergevel en een gedeelte van de zijgevels zijn versteend. De geveltop van de rechterzijgevel draagt een beschieting van houtwerk.

Interieur

Binnenin de dwarsschuur is de authentieke dakstructuur, die gedragen wordt door vier ankerbalkgebinten met nog zichtbare telmerken, intact bewaard. Het leemwerk van de voorgevel en linkerzijgevel is onderaan op sommige plaatsen verstevigd met houtwerk, terwijl de rechterzijgevel en een gedeelte van de linkerzijgevel onderaan opgemetst werden. Sporen in de stijlen getuigen van de tastvloer die zich oorspronkelijk langs weerszijden van de doorrit bevond.

Omgeving

Het semi-gesloten hoevecomplex Groot Terherken bevindt zich afgelegen in het natuurgebied Nietelbroeken en is via een verhard toegangspad verbonden met de Netelbroekstraat. Naast dit pad strekken zich weilanden uit met enkele hoogstamfruitbomen. Tot het hoevecomplex behoren verschillende bakstenen gebouwen waaronder een woonhuis en stallen.