Gelegen langs de Peperstraat, op 50 meter ten zuiden van de Brugseweg, op ongeveer 250 meter ten zuiden van de kerk van het gehucht Sint-Juliaan.

Historiek

Vanaf september 1917, toen Sint-Juliaan in geallieerde handen gevallen was tijdens de Derde Slag bij Ieper, richtten Britse eenheden in het dorp een 'dressing station' (medische post) in. Noodzakelijkerwijze diende er ook een begraafplaats aangelegd te worden. Deze bleef in gebruik tot in maart 1918. Eén graf in perk I rij F dateert van augustus 1918. De oorspronkelijke begraafplaats bestond uit perken I en III en een deel van perk II en telde 203 graven. Tijdens de zomer 1918 werd de begraafplaats zwaar beschadigd door artillerievuur. Na de oorlog kwam er een uitbreiding met perk II (gedeeltelijk) en perk IV door de concentratie van geïsoleerde graven rond Sint-Juliaan.

Volgens het huidige register liggen er op deze begraafplaats 428 doden begraven, waarvan er 180 niet geïdentificeerd konden worden. Het zou gaan om 395 doden uit het Verenigd Koninkrijk, 10 doden uit Australië, 15 doden uit Canada, 3 doden uit Nieuw-Zeeland en 5 doden uit Zuid-Afrika. Voor 9 militairen uit het Verenigd Koninkrijk en 2 uit Zuid-Afrika werd een 'special memorial' opgericht. Er wordt aangenomen dat zij onder een naamloze steen begraven liggen.

St. Julien Dressing Station Cemetery werd ontworpen door Reginald Blomfield (hoofdarchitect) en W.H. Cowlishaw (hulparchitect).

Beschrijving

Begraafplaats met onregelmatig grondplan en een oppervlakte van 2.173 m². Het terrein is licht golvend en door een rode bakstenen muur omgeven. Smeedijzeren toegangshekken geflankeerd door het opschrift: 'St. Julien Dressing Station Cemetery 1916-1918' in de toegangsmuur. Aan de kant van de begraafplaats zijn er in de toegangsmuur zitbanken verwerkt, met de teksten van de landplaten in de rugleuningen gegrift. Vlakbij is ook het registerkastje en de metalen informatieplaat terug te vinden. Het lage, bakstenen dienstgebouw zit verscholen achter groen.

Het 'Cross of sacrifice' is van het type A en staat bij het binnenkomen links, centraal op de begraafplaats. De graven liggen verspreid over 4 onregelmatige perken. De 11 'special memorials' staan in de nabijheid van het offerkruis. Op de begraafplaats zijn bloemperken en struiken aangeplant, evenals linden.

Locatie

Gelegen langs de Peperstraat, op 50m van de Brugseweg in het gehucht Sint-Juliaan. De begraafplaats ligt een grote 200m ten zuiden van de kerk. Aan de overkant van de straat is er een boerderij. Deze begraafplaats ligt op zo een 800m ten noordoosten van Seaforth Cemetery en zo een 700m ten noorden van Bridge House Cemetery. De omgeving bestaat uit weiden en bebouwing en is licht heuvelachtig.

Historische achtergrond

Sint-Juliaan was in Britse handen vanaf het late najaar 1914 tot april 1915. Het dorp werd tijdens de eerste Duitse gasaanval op 22 april 1915 verdedigd door de '3rd Canadian Infantry Brigade' maar moest 2 dagen later uit handen gegeven worden tijdens een tweede Duitse gasaanval. Op 31 juli 1917 werd het heroverd door de '39th Division', enkele dagen later opnieuw door Duitse eenheden om tenslotte op 3 augustus opnieuw veroverd te worden. Op 27 april 1918 kwam Sint-Juliaan weer in Duitse handen tengevolge van de rechttrekking van de Ieperboog. Op 28 september werd het dorp door Belgische troepen heroverd.

Het Dressing Station Cemetery werd gestart in september 1917 en bleef in gebruik tot in maart 1918. Eén graf in perk I rij F dateert van augustus 1918. De oorspronkelijke begraafplaats bestond uit perken I en III en een deel van perk II en telde 203 graven. Tijdens de zomer 1918 werd de begraafplaats zwaar beschadigd door artillerievuur. Na de oorlog kwam er een uitbreiding met perk II (gedeeltelijk) en perk IV door de concentratie van geïsoleerde graven rond Sint-Juliaan.

Beschrijving

St. Julien Dressing Station Cemetery werd ontworpen door Sir Reginald Blomfield als hoofdarchitect en Cowlishaw als hulparchitect. Het grondplan is een onregelmatige zevenhoek en heeft een oppervlakte van 2173m². Het terrein is licht golvend en door een rode bakstenen muur omgeven.

De toegang is een smeedijzeren poortje tussen 2 verhogen van de omheiningsmuur met op de witte dekstenen 'St. Julien Dressing Station Cemetery' en '1916-1918'. Die 2 verhogingen vormen aan de binnenkant van de begraafplaats zitbanken; de landplaten zijn verwerkt in de rugleuningen. Bij het binnenkomen is links het registerkastje, rechts de metalen CWGC-infoplaat op een lage, schuine tafel. Het dienstgebouw is vrij laag, in baksteen en witsteen en met een houten deur.

Het 'Cross of sacrifice' is van het type A en staat bij het binnenkomen links, centraal op de begraafplaats, geflankeerd door cipressen. Verder op de begraafplaats nog een aantal grote bomen, bloemperken bij de grafstenen en struiken langs de kant.

Er zijn 4 perken, onregelmatig over de begraafplaats verspreid. Voor 9 militairen uit het Verenigd Koninkrijk en 2 uit Zuid-Afrika werd een 'special memorial' opgericht in de nabijheid van het 'Cross of sacrifice'. Er wordt aangenomen dat zij onder een naamloze steen begraven liggen. Volgens het huidige register liggen er op deze begraafplaats 428 doden begraven, waarvan er 180 niet geïdentificeerd konden worden. Het zou gaan om 395 doden uit het Verenigd Koninkrijk, 10 doden uit Australië, 15 doden uit Canada, 3 doden uit Nieuw-Zeeland en 5 doden uit Zuid-Afrika.