Extra uitkijkpost in de tweede omwalling rond Leuven, opgevat als een ronde toren die volgens de literatuur in het begin van de 15de eeuw werd opgetrokken en in het derde kwart van de 15de eeuw van een torenspits voorzien werd naar ontwerp van Matthijs de Layens. Meerdere malen door schade geteisterd, werd de toren in 1634 voor de eerste maal gerestaureerd. In 1674 stortte de torenspits in bij een zware storm. Daarna deed de toren dienst als onderkomen voor zieke soldaten en krijgsgevangenen en als kruitopslagplaats. In 1787 werd de Verloren Kosttoren verkocht en gedeeltelijk gesloopt. Volgens archiefgegevens was er in 1916 sprake van "consoliderinswerken" aan de inmiddels ruïneuze toren: een door bomen en planten overwoekerd rond torenfragment met een parement van ruwe blokken in ijzerzandsteen en breuksteen, en aan de veld- en de stadzijde een boogvormige opening.

Door de bevolkingsaangroei van Leuven werd in de 14de eeuw een tweede ringmuur noodzakelijk; tijdens de 13de eeuw waren reeds de buitenwijken van Sint-Michiel, Sint-Kwinten, Sint-Jacob en Sint-Gertrudis bewoond. Toelating door Jan III verleend in 1340; het werk werd pas in 1357 aangevangen onder leiding van Jan Hore en Hendrik Sammen; de omheiningsmuur, voorzien van acht poorten werd in 1363 afgewerkt; gedurende de 15de en zelfs begin 16de eeuw werden de achtenveertig torens opgetrokken.

De tweede walmuur, versterkt door brede gracht en een zekere grondophoging, werd gebouwd van baksteen en voorzien van overstekende bovenpartijen, lagere muur in de moerassige gebieden, tussen de Naamse Poort en de Voer. Deze versterking werd vaak gerestaureerd, onder meer van 1425 tot 1439 en tussen 1478 en 1480.

Bij decreet van de Hollandse regering volledig gesloopt, na gedeeltelijke afbraak onder Napoleon; nadien gebruikt voor aanleg van de ringlanen, die ongeveer hetzelfde tracé volgen.

Overblijfselen: onderbouw van de "Verloren Kosttoren" (1462?) bij de Mechelsesteenweg en een paar muurresten van de Mechelse poort bij de ingang tot de Keizerbergabdij. Brusselse poort, twee neoclassicistische commiezenhuizen uit 1825 door Martin Joseph.