In de loop van de woelige 16de eeuw kreeg Gent geleidelijk nieuwe stadsmuren. De werken werden vooral onder het calvinistisch regime en in de daarop volgende decennia geactiveerd. De oude middeleeuwse versterkingen maakten plaats voor het modernere bastionstelsel dat op artilleriebeschieting voorzien was. Ook nog niet ommuurde delen van de stad werden toen in het nieuw beschermingssysteem opgenomen. Zo legde men in het zuidelijk gelegen Sint-Pietersdorp een bijkomende bakstenen muur aan tussen Leie en Schelde, van de Heuvelpoort tot de Kortrijksepoort. Aan het eindpunt van de Schelde, bij Ter Plaeten, richtte men twee uitkijktorentjes in zandsteen op, waarvan de "Peperbus" (zo genoemd wegens zijn vorm) de enige overblijvende getuige is. De site is nu dermate veranderd, zodat de herkenbaarheid van de vroegere militaire context verloren ging. Het grote kraagstuk waarop de helft van de romp rust, vertoont zeer mooie profileringen.

In de bocht van de in 1901 aangelegde kaai bleef een wachttorentje bewaard dat aanvankelijk deel uitmaakte van een supplementaire vestingsmuur van het Sint-Pietersdorp, daterend van 1658-59. Rond zandstenen hoektorentje, zo geheten "de peperbus" doorbroken door schietgaten en geleed door een waterlijst onder kalotvormige bedaking. De geprofileerde overkraging onderaan en sporen van de bakstenen muur wijzen op de oorspronkelijke functie van wachttorentje langs de Schelde.