Dit pand heeft een neoclassicistische lijstgevel, getypeerd door rechthoekige traveenissen. Volgens de kaart van Marcus Gerards (1562) stond hier oorspronkelijk een diephuis met schermgevel. De huidige gevel is het resultaat van een negentiende-eeuwse aanpassing. Het pand bevat nog constructieve elementen die verwijzen naar het vijftiende-eeuwse pand zoals onder meer een imposante kelder met kruisribgewelf waarvan de ribben uit de zuilenschacht komen en op de verdiepingen bepleisterde moerbalken.

Breedhuis van vier traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak bedekt met Vlaamse pannen. Het huidig uitzicht is het resultaat van een verbouwing in het begin van de 19de eeuw. De schermgevel wordt verbouwd tot een bepleisterde en beschilderde lijstgevel getypeerd door rechthoekige traveenissen met rechthoekige vensters voorzien van schrijnwerk uit de jaren 1930. De aanbouw die loodrecht staat op het hoofdvolume heeft een 19de-eeuws uitzicht en is over de ganse gevel voorzien van imitatievoegen. De gevel is doorbroken door rondboogvensters opgevat als deuren.

Het pand heeft een tweebeukige kelder met kruisribgewelf. De ribben komen uit de zuilschacht. De gemeenschappelijke muur met het buurpand nummer 1 is voorzien van drie kaarsnissen waarvan de hoeken bovenaan zijn afgerond. Onder de 19de-eeuwse aanbouw een kelder, evenwijdig lopend met de straat, voorzien van een tongewelf. Op de verhoogde begane grond op het plafond lijstwerk met empirerozet. Op de verdiepingen bepleisterde moerbaken. De zolder is voorzien van een 19de-eeuwse kapconstructie samengesteld uit recuperatiemateriaal afkomstig van de vroegere sporenkap op schaargebinte met vlieringbalk.

• DEVLIEGHER L. 1975: De huizen van Brugge, Kunstpatrimonium van West-Vlaanderen 2-3, Tielt, 311.
• GILTE S., VANWALLEGHEM A., e.a., Stad Brugge, Oudste kern (Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen, 18na, 1999, p. 278.