De bouw van de centrale aan de Ham werd aangevat in 1924, in opdracht van het stadsbestuur van Gent. Twee jaar later leveren twee turbo-alternatoren van 10MW en één van 15MW, alle drie met kolen als brandstof de eerste elektriciteit. Het aanvankelijke vermogen van 35MW wordt stapsgewijze opgevoerd tot 122 MW in de jaren '50. In 1958 komt het stadsverwarmingsnet tot stand: de energie die geleverd wordt door de afgetapte stoom van de stoomturbine, wordt voortaan gebruikt voor het verwarmen van ziekenhuizen en andere gebouwen. Tien jaar later, in 1968, treedt ook de eerste dieselalternatorgroep in werking: met zijn 25 MW de krachtigste van de wereld op dat moment. In 1972 en 1980 komen er nog een tweede en een derde dieselalternatorgroep van telkens 30 MW bij. De plannen voor de turbinezaal werden op 7 april 1930 door de gemeenteraad en op 2 mei 1930 door de Bestendige Deputatie goedgekeurd.

Grote zaal met een lengte van circa 200m (10 traveeën inclusief controlekamer), breedte van circa 29 meter en hoogte van circa 36 meter. Algemeen architecturaal concept: vakwerk met gebruik van verschillende materialen (baksteen, beton, geklonken metaalconstructie). Duidelijke 'art-deco' invloed. Binnenparement met gladde, gele en groene baksteen; horizontale betonnen lijsten (banden) en plaatselijk ook verticale stijlen; hoofdzakelijk metalen schrijnwerk; dakconstructie met metalen, geklonken sierlijke vakwerkspanten; eveneens geklonken rolbrug LKR 9, 5000 kg die op zware geklonken vakwerkliggers met gebogen onderrand loopt. Zowel de vakwerkliggers als de dakspanten zijn gevestigd op verticale metalen stijlen die in de zijgevels zijn ingewerkt. Vloer met diagonaal geplaatste tegels (geel, rood). Smeedijzeren trapleuningen en balustrades.

De machines beschikken nog over hun toebehoren inclusief regel- en seinapparatuur. Tevens nog aanwezig: lichtbak met visuele signaalfunctie, uurwerk, de bedieningspanelen "Siemens-Halske" voor de vroegere (nu gesloopte) ketels.