De cisterciënzerinnenabdij Onze-Lieve-Vrouw ten Bos werd gesticht te Lokeren in 1215. In 1246-47 verhuisde de abdij naar Heusden. Na de verhuizing werd te stichtingsplaats te Lokeren een abdijhoeve die vanaf 1259 Oudenbos genaamd werd. In 1558 werden belangrijke verbouwingen uitgevoerd aan de gebouwen te Lokeren. Tot in 1797 bleef Oudenbos eigendom van de abdij.

Uit publicaties zijn de gebouwen in de Nonnenbosweg zeker te situeren als goederen die tot 1797 hebben toebehoord aan de cisterciënzerinnenabdij Onze-Lieve-Vrouw ten Bos. De gebouwen zijn opgetrokken op de plaats waar de eerste abdijgebouwen werden opgericht in 1215 en zijn een overblijfsel van de abdijhoeve die zij geweest is vanaf het ogenblik dat de site door de kloosterlingen werd verlaten tot aan het einde van het ancien regime. Er kan zo dus aangetoond worden dat de overblijvende gebouwen eigendom waren van de abdij en dat de site oorspronkelijk de stichtingsplaats was van de Onze-Lieve-Vrouw ten Bosabdij.

Het betreft een hoog gebouw van twee bouwlagen en vijf traveeën (centrale deurtravee) onder pannen zadeldak in bak- en zandsteenstijl, op het moment van bescherming (2001) met gecementeerde gevels. Klassieke interieurindeling met centrale gang en twee ruime voorkamers. Door zijn hoogte toen en ook nu torent het gebouw boven de andere boerenhoven, waardoor het bekend staat als 'het Hooghuys'.

De woning betreft zeker in kern een 16de-eeuws stenen gebouw, daarvan getuigen onder meer de korfboogdeur met een geprofileerde zandstenen omlijsting, de vier getraliede vensters die voorzien zijn van natuurstenen lateien. Deze vensters waren oorspronkelijk kruiskozijnen met zandstenen kruismonelen. Vermoedelijk in het begin van de 19de eeuw werden de kruismonelen verwijderd en vervangen door de huidige getraliede houten ramen. De oorspronkelijke bovenlateien bleven bewaard. Zichtbare sporen in de cementering laten zien dat er zich een natuurstenen band bevindt ter hoogte van de bovenlateien van de vensters. De gecementeerde cartouche met de datering 1448 is een foute inschildering van de datering 1558. Bij de achtergevel is nog een getralied kloosterkozijn met geschilderde natuurstenen middenstijl, onderdorpel en latei alsook getraliede kelderopeningen met natuurstenen onderdorpel en latei bewaard.

Het interieur bewaart nog de 16de-eeuwse balkenlaag en zeker één gebeeldhouwde 16de-eeuwse gotische schouw met rechtstanden bekroond met gebeeldhouwde hoofdjes. Verder bevat de woning nog een vrij monumentale schouw met haardbalk en vermoedelijk 17de- of 18de-eeuwse geprofileerde lijst. Vermoedelijk in het begin van de 19de eeuw werd het gebouw verhoogd en kreeg het zijn huidige verschijningsvorm.

In de omgeving van de woning bevindt zich een eeuwenoude knotlinde.