Het orgel zou volgens gegevens uit het kerkarchief van Wilmarsdonk vervaardigd zijn door Joannes van Overbeeck uit Middelburg in 1776 en geplaatst zijn in een 17de-eeuwse orgelkast, die vermoedelijk werd verbouwd in 1776 door François Somers. Andere bronnen wijzen het orgel toe aan Blasius Bremser. Bremser zou het orgel gebouwd hebben in 1675 voor de Nazarethabdij in Lier, waar het tot de opheffing van het klooster in 1803 bleef en vervolgens werd verplaatst naar de parochiekerk Sint-Laurentius van Wilmarsdonk. Verdere werkzaamheden aan het orgel gebeurden rond 1853 door H. Vermeersch (Duffel) en in de eerste helft van de 20ste eeuw door F. Joris (Aarschot). In 1966 zou de kerk van Wilmarsdonk afgebroken worden. Op 24 april 1966 werd het orgel gedemonteerd door de firma Aerts & Castrel (Duffel) en tijdelijk opgeborgen in het Begijnhof van Antwerpen.

Op basis van de gedemonteerde toestand werden volgende kenmerken waargenomen:

• Orgelkast: alleszins een typisch 17de-eeuws front; in de scherpe zijtorentjes heeft nooit sprekend pijpwerk gestaan
• Windlade: met geschroefde dammen, verzonken schroeven, dit is 19de-eeuws (Vermeersch?)
• Pijproosters: lijken uit 2 perioden afkomstig
• Pedaalwellenbordje: waarschijnlijk van Vermeersch

De nieuwe kerk van de Sint-Laurentiusparochie te Schoonbroek werd ingewijd op 7 november 1981 en het orgel werd toen overgedragen aan het kerkbestuur. Omstreeks 1989-1990 gebeurden restauratiewerken aan de orgelkast en het pijpenwerk. De definitieve restauratie vond plaats vanaf 2016. Op 2 februari 2020 vond het inspeelconcert van het gerestaureerde orgel plaats.