In 1900 wordt voorgesteld om te Gent een regie voor gas en elektriciteit op te starten. In het begin van de jaren 1930 kende de Gentse Elektriciteitsdienst een dusdanige groei dat het noodzakelijk bleek tientallen nieuwe elektriciteitscabines en onderstations op te trekken. Zij verkiezen daarvoor een modern architect die het vooruitstrevende imago van elektriciteit een gepast gelaat kan geven.

Het gebouw werd ontworpen in 1932 naar ontwerp van De Bondt, gebouwd in het daaropvolgende jaar door aannemer Van Kerkhove-Gilson (Gent). De betonconstructie werd door Jules Tytgat berekend. In oorsprong was het pand voorzien als onderstation, gecombineerd met een betaaldienst voor de klanten (hoekpartij), woning voor de meestergast en kantoren. Ten laatste ure werd nog een verdiep bijgebouwd voor radiodistributie.

Het bakstenen gebouw is opgevat als een afgerond hoekgebouw met vier bouwlagen en een kelderverdieping onder een plat dak. De bovenverdiepingen kragen uit boven de gelijkvloerse verdieping. De derde bouwlaag springt dan weer achteruit om een balkon te creëren. Hier waren kantoren en woningen gevestigd. Het spel van ramen en deuren verraadt de binnenindeling. De gevel vertoont een rijk spel van baksteen, natuursteen, beton en glas. Het dak is afgewerkt met keramische pannen. De afgeronde hoek werd ingevuld met een dubbele deur en afgeronde muurdammen. Links en rechts respectievelijk zes en drie traveeën, opgevuld met raamopeningen. De uiterste linker travee heeft een vensterregister dat over alle verdiepingen loopt. De rechtertravee wordt ingevuld door een deur en rolluik welke toegang geven tot de grote transformatorhal.

Opvallend is de transparantie van de gevel door het gebruik van glazen wanden, ramen en glastegels. Schrijnwerk werd vervaardigd uit Hongaarse eik terwijl de glaswanden opgetrokken zijn met metalen roeden. Decoratie werd aangebracht door toepassing van verschillende metselverbanden en de schuine 'Dudok'-voeg. De interieuruitwerking is sober en functioneel.