De hoeve gelegen Palingstraat, 2, vertoont sporen van eeuwenoud vakwerk. De hoeve Palingstraat 6, iets verderop gelegen in de straat heeft gelijkaardige kenmerken. De opvallende constructies bevatten unieke houtverbindingen. Beperkt onderzoek van een ophopingslaag aan de noordzijde van het huis van de Palingstraat 2 bracht laat-13de-eeuws schervenmateriaal aan het licht.

De hoeve Palingstraat nummer 2 ligt aan de straat midden een aangepast erf met een begrinte oprit ten noorden en een tuin/weiland ten zuiden. Het huis heeft een L-vormige plattegrond, gevormd door een oorspronkelijk rechthoekig gebouw, waartegen al vrij vroeg een dwars gedeelte in vakwerk werd opgetrokken. De mutatieschetsen van het kadaster omschrijven deze uitbreiding als de aanbouw van een schuur in 1869. De oostgevel van het oudste gedeelte was een overkragende gevel. Het onderste gevelgedeelte was opgetrokken in vakwerk, terwijl de overkragende verdieping in hout was uitgevoerd. Bij vroege verbouwingen werd de beplanking verwijderd, de gevel verlaagd in vakwerk uitgevoerd en met een wolfsdak afgedekt. Niettemin bleven er voldoende gegevens bewaard die het voorkomen van een overkragende houten gevel op die plaats bevestigen, waaronder de nagenoeg intact gebleven balkenlaag. Een bewaarde dorpel in de trekbalk geeft de plaats van een vroegere vensteropening aan. In het daktimmerwerk zijn nog enkele kepers van de oorspronkelijke sporenkap aanwezig. De bewaarde gevelstijl, die deel uitmaakt van de scheidingswand tussen de twee achterliggende kamers, vertoont links en rechts vitsgaten die wijzen op een volledige wandvulling van de aanpalende gevelvlakken. De zuidgevel is volledig versteend. Enkel de stijlplaat, deel uitmakend van de vroegste constructie, is over een lengte van ongeveer 10 meter bewaard. De rechthoekige muuropeningen zijn voorzien van kozijnconstructies. Vernieuwde muuropeningen in de lagere aanbouw links. De huidige westgevel vertoont stijl- en regelwerk met vitswerk afgewisseld met rode baksteen in het onderste gedeelte. Aan de noordzijde van het woonhuis zijn een zevental, genummerde stijlen uit de vroege bouwperiode bewaard. De stijlen werden onderaan afgezaagd en de voeting werd opgemetst. Eén van de vensteropeningen was oorspronkelijk voorzien van een schuifluikje. Aan de binnenzijde zijn de onder- en bovendorpel van de raampartij voorzien van een gleuf voor een houten binnenluikje. Het oostelijke gedeelte van de noordgevel maakt deel uit van de 19de-eeuwse aanbouw.

Tegen de noordgevel werd reeds vroeg een lagere, haakse aanbouw gerealiseerd. Het volume is opgetrokken in vakwerk onder zadeldak met wolfseind aan noordzijde. De ankerbalken en de genummerde stijlen zijn gedeeltelijk bewaard boven een recente bakstenen voeting. Het gebouwtje is, op het vitselwerk aan de oostkant na, versteend. Binnenin bleven van de oudste constructie een aantal elementen bewaard. In het daktimmerwerk zijn nog enkele kepers van de oorspronkelijke sporenkap met uitsparingen van een trekbalk en een hanenbalk bewaard. In de zuidwesthoek is de balkenlaag onderbroken voor een hommelgat. De noordelijke scheidingswand tussen de woonkamer en de achterkamers is gedeeltelijk bewaard: voeting deels van baksteen en ijzerzandsteen, behouden drempelhout en stijlen, vernieuwde bakstenen vullingen.