Britse militaire begraafplaats met doden uit de Eerste en Tweede Wereldoorlog, gelegen naast de gemeentelijke begraafplaats van Kemmel.

Het kasteel van Kemmel stond ten noordoosten van het dorp. In december 1914 startte de aanleg van de begraafplaats in het noordelijk deel van het kasteeldomein, langs de ‘Sackville Street’. De begraafplaats bleef in gebruik tot maart 1918, toen de Duitsers hun Lente-Offensief lanceerden en Kemmel innamen. Ze veroverden het dorp op de Zuid-Afrikaanse brigade, op 25 april 1918, waarbij de Duitsers ook vliegtuigen ingezet hadden om een 700-tal bommen boven het dorp en de omliggende gemeentes te droppen. Kemmel kon op 31 augustus 1918 opnieuw door de geallieerden ingenomen worden, die de begraafplaats in september en oktober 1918 verder gebruikten.

Tijdens de Duitse bezetting werd het dorp zwaar beschoten, waardoor het kasteel en de begraafplaats grotendeels vernield raakten. De toegangsconstructie staat symbool voor het verwoeste kasteel, dat niet meer heropgebouwd werd.

De doden uit de Tweede Wereldoorlog zijn allemaal omgekomen in de periode mei – juni 1940 (Geallieerde terugtrekking naar Duinkerken).

Volgens het huidige register liggen er 1135 doden uit de Eerste Wereldoorlog en 22 doden uit de Tweede Wereldoorlog begraven. Wat de Eerste Wereldoorlog betreft, gaat het om 1030 doden uit het Verenigd Koninkrijk (waarvan 21 ongeïdentificeerd), 24 Australiërs (waarvan één ongeïdentificeerd), 80 Canadezen en één Nieuw-Zeelander. Voor wat de Tweede Wereldoorlog betreft, gaat het om 21 doden uit het Verenigd Koninkrijk (waarvan drie ongeïdentificeerd) en één Franse moslim.

Onder de doden liggen elf mijnwerkers (‘tunnelers’) die de dood vonden na een explosie op 10 juni 1916 in een mijnschacht bij Petit-Bois (Wijtschate). Een twaalfde 'tunneler' kon zich redden.

Op de begraafplaats liggen twee militairen, die terechtgesteld werden wegens desertie, met name Pte. Stanley Stewart (‘2nd Royal Scots Fusiliers, 90th Brigade, 30th Division’) en Pte. James C. Smits (‘17th (1st Liverpool Pals) King’s, 89th Brigade, 30th Division’).

De begraafplaats werd ontworpen door E. Lutyens (hoofdarchitect) en G.H. Goldsmith (uitvoerend architect). 

De begraafplaats heeft een min of meer rechthoekig grondplan, met een oppervlakte van ongeveer 5500m² en licht golvend terrein. De begraafplaats wordt omgeven met hagen (beuk). De toegang aan de noordwestkant bestaat uit twee hoge bakstenen rondboogconstructies, met gebruik van witte natuursteen voor sokkel, sluitsteen en banden. Bovenaan zijn de constructies driehoekig afgewerkt. De linkerrondboog is uitgewerkt met een halfronde apsis, waarin de tekst van de landplaat gegrift is. De rechterrondboog is opengewerkt en bevat het registerkastje. De metalen informatieplaat bevindt zich vlakbij de toegang op een lage, schuine tafel. Vanaf de toegang vertrekt een hoofdas evenwijdig met de noordoostelijke rand van de begraafplaats: op deze brede laan, gemarkeerd door tulpenbomen, staan de ‘Stone of Remembrance’ en het ‘Cross of Sacrifice’ (type B). Alle grafstenen behoren tot één perk. Het geheel wordt getooid met bloemperken, struiken en sierkersen.

Locatie

'Kemmel Chateau Military Cemetery' is gelegen naast de gemeentelijke begraafplaats, in de Nieuwstraat tegenover huisnummer 40, aan de noordoostelijke dorpsrand van Kemmel. De omgeving is nogal heuvelachtig en deels bebouwd.

Historische achtergrond

Het kasteel van Kemmel stond ten noordoosten van het dorp. In december 1914 startte de aanleg van de begraafplaats in het noordelijk deel van het kasteeldomein, langs de 'Sackville Street'. De begraafplaats bleef in gebruik tot maart 1918, toen de Duitsers hun Lente-Offensief lanceerden en Kemmel innamen. Ze veroverden het dorp op de Zuidafrikaanse brigade, op 25 april 1918, waarbij de Duitsers ook vliegtuigen ingezet hadden om een 700-tal bommen boven het dorp en de omliggende gemeentes te droppen. Kemmel kon op 31 augustus 1918 opnieuw door de geallieerden ingenomen worden, die de begraafplaats in september en oktober 1918 verder gebruikten.

Tijdens de Duitse bezetting werd het dorp zwaar beschoten, waardoor het kasteel en de begraafplaats grotendeels vernield raakten. De toegangsconstructie staat symbool voor het verwoeste kasteel, dat niet meer heropgebouwd werd.

Op de begraafplaats liggen 2 militairen, die terechtgesteld werden wegens desertie. Pte. Stanley Stewart (2nd Royal Scots Fusiliers, 90th Brigade, 30th Division) werd opnieuw voor militaire dienst opgeroepen, nadat hij in 1914 invalide verklaard was. Hij deserteerde op 25 juli 1917, ontsnapte later nog eens nadat hij gevangen genomen was, vooraleer hij op 29 augustus 1917 terechtgesteld werd. Pte. James C. Smits (17th (1st Liverpool Pals) King's, 89th Brigade, 30th Division) werd terechtgesteld voor desertie en ongehoorzaamheid op 5 september 1917.

Onder de doden liggen 11 mijnwerkers ('tunnelers') die de dood vonden na een explosie op 10 juni 1916 in een mijnschacht bij Petit-Bois (Wijtschate). Een 12de tunneler kon zich redden.

De doden uit de Tweede Wereldoorlog zijn allemaal omgekomen in de meidagen van 1940.

Beschrijving

'Kemmel Chateau Military Cemetery' werd ontworpen door Edwin Lutyens, met medewerking van G.H. Goldsmith. De begraafplaats heeft een min of meer rechthoekig grondplan, met een oppervlakte van circa 5500m² en licht golvend terrein. De begraafplaats wordt omgeven met hagen.

De toegang aan de NW-kant bestaat uit 2 hoge bakstenen rondboogconstructies, met gebruik van witte natuursteen voor sokkel, sluitsteen en banden. Bovenaan zijn de constructies driehoekig afgewerkt. De linkerrondboog is uitgewerkt met een halfronde apsis, waarin de tekst van de drietalige landplaat gegrift is. De rechterrondboog is opengewerkt en bevat het registerkastje. De CWGC-infoplaat bevindt zich op een lage, schuine tafel.

De 'Cross of Sacrifice' is van het type B en bevindt zich achteraan op de begraafplaats, in het verlengde van de 'Stone of Remembrance', die zich op zijn beurt in het verlengde van de toegang bevindt, aan de noordoostkant van de begraafplaats.

Alle grafstenen behoren tot 1 perk. Volgens het huidige register liggen er 1135 doden uit de Eerste Wereldoorlog en 22 doden uit de Tweede Wereldoorlog begraven. Wat de Eerste Wereldoorlog betreft, gaat het om 1030 doden uit het Verenigd Koninkrijk (waarvan er 21 niet geïdentificeerd konden worden), 24 Australiërs (waarvan 1 niet geïdentificeerd), 80 Canadezen en 1 Nieuw-Zeelander. Voor wat de Tweede Wereldoorlog betreft, gaat het om 21 doden uit het Verenigd Koninkrijk (waarvan 3 niet geïdentificeerd) en 1 Franse moslim.