Britse militaire begraafplaats, met doden uit de Eerste en Tweede Wereldoorlog, gelegen langs de Rijselstraat, ter hoogte van het kruispunt met de Hollebekestraat, op 1500 meter ten noordoosten van Wijtschate. Vlakbij de begraafplaats liggen er twee Duitse bunkers, waarvan één met golfplaten en één zonder en staat het gedenkteken voor de '19th Western Division'.

De ‘Oosttaverne Line’ was een Duitse verdedigingslijn komende vanuit het noorden van de Leie naar het kanaal Ieper-Komen. Deze linie passeerde net ten oosten van het gehucht Oosttaverne en werd op 7 juni 1917 veroverd (de eerste dag van de Slag bij Mesen). Het dorp en het bos werden ingenomen door de ‘19th (Western) Division’ en de ‘11th Division’. Twee begraafplaatsen werden op de huidige plaats aangelegd op initiatief van de ‘Burial Officer’ van het ‘IX Corps’. Ze bleven in gebruik tot in september 1917. De toenmalige graven van beide begraafplaatsen liggen in perken I, II en III van de huidige begraafplaats. Na de oorlog kwam er nog een uitbreiding door de concentratie van veldgraven uit de omliggende slagvelden, uit de omgeving van Hill 60 en van graven uit Duitse begraafplaatsen. Vlakbij lag een Duitse begraafplaats met ongeveer 1100 graven, die in de jaren ’50 werd verwijderd.

Uit de volgende begraafplaatsen werden Britse graven naar hier overgebracht :

• HOOGEMOTTE FARM GERMAN CEMETERY (Wervik): Deze begraafplaats lag op de Belgische oever van de Leie, richting Komen. Behalve Duitsers lagen er op deze  militaire begraafplaats nog 12 Britten, die omkwamen in april 1918.
• HOUTHEM-LES-YPRES GERMAN CEMETERY (Houtem): Deze begraafplaats lag ten westen van het dorp Houthem. Er lagen 17 soldaten en vliegeniers uit het Verenigd Koninkrijk die stierven in 1916 en 1917.
• INDERSTER GERMAN CEMETERY (Beselare): Deze begraafplaats werd genoemd naar een drankgelegenheid langs de weg naar Broodseinde. Ze werd aangelegd door het Duitse XXVII Reserve Corps en bevatte de graven van 53 militairen uit het Verenigd Koninkrijk, die allen stierven in oktober en november 1914.
• KOEKUIT GERMAN CEMETERY (Langemark): Deze begraafplaats lag langs de weg naar Houthulst en bevatte de graven van 8 militairen uit het Verenigd Koninkrijk die er in oktober 1914 begraven werden.
• TEN BRIELEN-AMERIKA GERMAN CEMETERY (Komen): Deze begraafplaats ten noorden van Komen bevatte ongeveer 850 graven, waaronder 6 Britten, die in april 1917 sneuvelden.
• THREE HOUSES GERMAN CEMETERY (Hollebeke) (ook HOLLEBEKE CEMETERY No. 60 genoemd): Deze begraafplaats lag aan de overzijde van het kanaal langs de weg Kortewilde-Verbrandenmolen. In 1916 werden er 3 militairen uit het Verenigd Koninkrijk en 2 uit Canada begraven.
• ZWAANHOEK GERMAN CEMETERY (Beselare): Deze begraafplaats lag ten zuiden van de weg Molenhoek-Reutel. Ze werd aangelegd door het Duitse XXVII Reserve Corps en bevatte de graven van 6 Britten, gestorven in oktober 1914. 

De doden uit de Tweede Wereldoorlog zijn bijna allen gevallen in de periode tussen eind mei en begin juni 1940, tijdens de terugtrekking van het Britse leger uit Duinkerken en de daarmee gepaard gaande hevige gevechten.

Er liggen nu 1239 doden begraven, waarvan 1121 mensen uit de Eerste en 118 mensen uit de Tweede Wereldoorlog. Voor de Eerste Wereldoorlog gaat het om 923 doden uit het Verenigd Koninkrijk (waarvan er 627 niet geïdentificeerd konden worden), 43 Australiërs (waarvan 27 niet geïdentificeerd), 133 Canadezen (waarvan 112 niet geïdentificeerd), 1 Indiër, 19 Nieuw-Zeelanders (waarvan 17 niet geïdentificeerd) en tenslotte 2 ongeïdentificeerde Duitsers. Het graf van 1 Brit, die begraven lag in ‘Three Houses German Cemetery’ (Hollebeke) kon niet meer teruggevonden worden: hij wordt achteraan op de begraafplaats met een ‘special memorial’ herdacht. Dit maakt een totaal van 336 geïdentificeerde en 785 ongeïdentificeerde doden uit de Eerste Wereldoorlog. Er liggen 117 Britten uit de Tweede Wereldoorlog, waarvan er 108 geïdentificeerd konden worden. Links van de toegang ligt tenslotte één geïdentificeerde Fransman, die op 28 mei 1940 sneuvelde.

Oosttaverne Wood Cemetery werd ontworpen door Edwin Lutyens (hoofdarchitect) en N.A. Rew (uitvoerend architect).

De begraafplaats is langwerpig, 4340 m² groot en wordt grotendeels omgeven door een natuurstenen muur, afgedekt met witte natuursteen. Het terrein is aangelegd in verschillende niveaus. Centraal vooraan staat een open toegangsgebouw, opgetrokken uit groengrijze en witte natuursteen, afgewerkt met een schilddak van leien. Er zijn 3 grote, rondbogige doorgangen waarvan er 2 aan straatzijde afgesloten zijn met balustrades, met dubbele vaasvormige balusters. In het toegangsgebouw zijn onder een witgepleisterd tongewelf zitbanken aanwezig, evenals het registerkastje, de metalen informatieplaat en de drietalige landplaten.

Centraal op de begraafplaats staat de ‘Stone of Remembrance’, een perk verder het ‘Cross of Sacrifice’ (type A). Tegen de noordoostelijke muur staat een rechthoekig natuurstenen dienstgebouw, afgesloten met houten deur. De grafstenen zijn aangelegd in 8 verschillende perken, waarbij vooral de eerste 3 perken achteraan op de begraafplaats, vrij onregelmatig gerangschikt zijn. Het merendeel van de graven zijn gericht naar het noordoosten.

Links en rechts van het offerkruis staan populieren, evenals tegen de westelijke muur. Rondom rond staan Zweedse lijsterbessen. De begraafplaats wordt verder getooid met bloemperken en struiken (o.m. hertshooi).

Locatie

'Oosttaverne Wood Cemetery' is gelegen langs de Rijselstraat vlakbij het kruispunt met de Hollebekestraat, op circa 1500m ten noordoosten van het dorp van Wijtschate. Vlakbij staan 2 betonconstructies en het gedenkteken voor de '19th Western Division'. De omgeving is grotendeels landelijk en heuvelachtig.

Historische achtergrond

De 'Oosttaverne Line' was een Duitse verdedigingslijn komende vanuit het N van de Leie naar het kanaal Ieper-Komen. Deze linie passeerde net ten oosten van het gehucht Oosttaverne en werd op 7 juni 1917 veroverd (de eerste dag van de Mijnenslag). Het dorp en het bos werden ingenomen door de '19th (Western) Division' en de '11th Division'. Twee begraafplaatsen werden op de huidige plaats aangelegd op initiatief van de 'Burial Officer' van het IX Corps. De begraafplaats bleef in gebruik tot in september 1917. De toenmalige graven liggen in perken I, II en III van de huidige begraafplaats. Na de oorlog kwam er nog een uitbreiding door de concentratie van veldgraven van de omliggende slagvelden (inclusief heel wat van Hill 60) en van Duitse begraafplaatsen. Vlakbij bevond zich een Duitse begraafplaats met circa 1100 graven, die in de jaren '50 werd verplaatst. De doden uit WOII zijn allen bijna gevallen in de periode eind mei en begin juni 1940, tijdens de terugtrekking van het Britse leger uit Duinkerken en de daarmee gepaard gaande hevige gevechten. Britse graven uit de volgende begraafplaatsen werden naar hier overgebracht :

• HOOGEMOTTE FARM GERMAN CEMETERY (Wervik). Deze begraafplaats lag op de Belgische oever van de Leie, richting Komen. Behalve Duitsers lagen er op deze militaire begraafplaats nog 12 Britten, die omkwamen in april 1918.
• HOUTHEM-LES-YPRES GERMAN CEMETERY (Houtem). Deze begraafplaats lag ten westen van het dorp Houthem. Er lagen 17 soldaten en vliegeniers uit het Verenigd Koninkrijk die stierven in 1916 en 1917.
• INDERSTER GERMAN CEMETERY (Beselare). Deze begraafplaats werd genoemd naar een drankgelegenheid langs de weg naar Broodseinde. Ze werd aangelegd door het Duitse XXVII Reserve Corps en bevatte de graven van 53 militairen uit het Verenigd Koninkrijk, die allen stierven in oktober en november 1914.
• KOEKUIT GERMAN CEMETERY (Langemark). Deze begraafplaats lag langs de weg naar Houthulst en bevatte de graven van 8 militairen uit het Verenigd Koninkrijk die er in oktober 1914 begraven werden.
• TEN BRIELEN-AMERIKA GERMAN CEMETERY (Komen). Deze begraafplaats ten N van Komen bevatte ongeveer 850 graven, waaronder 6 Britten, die in april 1917 sneuvelden.
• THREE HOUSES GERMAN CEMETERY (Hollebeke) (ook HOLLEBEKE CEMETERY No. 60 genoemd). Deze begraafplaats lag aan de overzijde van het kanaal langs de weg Kortewilde-Verbrandenmolen. In 1916 werden er 3 militairen uit het Verenigd Koninkrijk en 2 uit Canada begraven.
• ZWAANHOEK GERMAN CEMETERY (Beselare). Deze begraafplaats lag ten zuiden van de weg Molenhoek-Reutel. Ze werd aangelegd door het Duitse XXVII Reserve Corps en bevatte de graven van 6 Britten, gestorven in oktober 1914.

Bescrhijving

'Oosttaverne Wood Cemetery' werd ontworpen door Sir Edwin Lutyens, met medewerking van N.A. Rew. De begraafplaats is langwerpig, circa 4340m² groot en wordt grotendeels omgeven door een lage natuurstenen muur, afgedekt met witte natuursteen. Het terrein is aangelegd in verschillende niveaus.

Centraal vooraan staat een poortgebouw, opgetrokken uit groengrijze en witte natuursteen, met rondbogige doorgangen en afgewerkt met een schilddak van leien. In het toegangsgebouw zijn zitbanken aanwezig, evenals het registerkastje, de metalen CWGC-infoplaat en een drietalige landplaat. Centraal op de begraafplaats staat de 'Stone of Remembrance', een perk verder de 'Cross of Sacrifice' (type A). De grafstenen zijn aangelegd in 8 verschillende perken, waarbij vooral de eerste 3 perken, achteraan op de begraafplaats, vrij onregelmatig gerangschikt zijn. Het merendeel van de graven zijn gericht naar het noordoosten.

Op 'Oosttaverne Wood Cemetery' liggen 1239 doden begraven, waarvan 1121 mensen uit de Eerste Wereldoorlog en 118 mensen uit de Tweede Wereldoorlog. Voor de Eerste Wereldoorlog gaat het om 923 doden uit het Verenigd Koninkrijk (waarvan er 627 niet geïdentificeerd konden worden), 43 Australiërs (waarvan 27 niet geïdentificeerd), 133 Canadezen (waarvan 112 niet geïdentificeerd), 1 Indiër, 19 Nieuw-Zeelanders (waarvan 17 niet geïdentificeerd) en tenslotte 2 ongeïdentificeerde Duitsers. Het graf van 1 Brit, die begraven lag in 'Three Houses German Cemetery' (Hollebeke) kon niet meer teruggevonden worden: hij wordt achteraan op de begraafplaats met een 'special memorial' herdacht. Dit maakt een totaal van 336 geïdentificeerde en 785 ongeïdentificeerde doden uit de Eerste Wereldoorlog. Er liggen 117 Britten uit de Tweede Wereldoorlog, waarvan er 108 geïdentificeerd konden worden. Links van de toegang ligt tenslotte één geïdentificeerde Fransman, die op 28 mei 1940 sneuvelde.