De Vinkemolen is een laat 17de-eeuwse houten korenwindmolen van het type standaard met open voet.

De naam werd voor het eerst vermeld in 1686. De molen bevond zich toen nog in Oosterzele (op het kruispunt van de (oude) Geraardsbergsesteenweg met de Korte Ambachtstraat/Groenweg) en was eigendom van de heer van Rode (Ferrariskaart). In 1790 werd de molen overgebracht naar de Geraardsbergsesteenweg, circa 1 km ten noorden van de dorpskom, waar hij tot 1956 in werking bleef. In 1968 werd de molen gerestaureerd door molenbouwers Herman en Guido Peel uit Gistel met plaatsing van een nieuw gelast gevlucht en verwijdering van het derde steenkoppel in de buik. In november 1983 waaide de molen omver maar in 2002-2003 werd hij maalvaardig heropgebouwd in Zwalm (Sint-Denijs-Boekel) aan Wijlegem, vlakbij de plaats waar in 1946 een staakmolen gesloopt was. De plannen hiervoor werden opgemaakt door architecte Sabine Okkerse, de uitvoering gebeurde door Thomaes Molenbouw nv.

De Vinkemolen is gelegen op een berm in een heel open landschap, op een met meidoorn omhaagd perceel. De traditionele kast met steen- en meelzolder staat op een open voet en onder een kap (eiken leien). De staak of standaard bevat verschillende inscripties (“1790”, een Jezus-monogram, een hart met drie spijkers en de initialen DMD Rodes). De windweeg van de molenkast is bekleed met eiken leien, de voorweeg en zijwegen met verticale beplanking. Aan de deurweeg bevinden zich ook een luikapje, balkon, buitentrap en staart. Typerend is de buik op de windweeg (omwille van het derde steenkoppel dat nu niet meer aanwezig is). Het gelast gevlucht heeft een traditioneel Vlaams hekwerk met hekstokken, windplanken en voorzoom. De molentechnische uitrusting is volledig aanwezig en functioneel.