In 1912 oprichting van een nieuwe parochie toegewijd aan het Heilig Hart. In hetzelfde jaar werd gestart met de bouw van een meisjesschool waarvan het gelijkvloers werd ingericht als noodkerk. In 1934 werden de eerste stappen gezet voor de bouw van een nieuwe kerk, naar ontwerp van aannemer-architect A. Peynsaert (1893-1966). Recent onderzoek heeft uitgewezen dat het ontwerp heel waarschijnlijk toe te schrijven is aan de Nederlander Alexander Jacobus Kropholler (1881-1973).

Vanuit historisch oogpunt vormt de Sint-Franciscuskerk een betekenisvol exponent van de Liturgische Beweging die gericht was op een actieve deelname van de gelovigen aan de liturgie van de Rooms-katholieke Kerk. Met haar massieve, tot haar essentie herleide baksteenarchitectuur, haar brede hoofdbeuk en tot smalle zijgangen gereduceerde zijbeuken, haar in evidentie gestelde en goed zichtbare koorruimte, met op het altaar gefocuste lichtinval en dit in combinatie met een sfeervolle, ingetogen interieurafwerking illustreert de Sint-Franciscuskerk op treffende wijze deze vernieuwde liturgische gebruikseisen.

Enig Belgisch voorbeeld van een kerkgebouw gerealiseerd door de bekende Nederlandse architect A.J. Kropholler (1881-1973) die het “moderne” bouwprogramma op markante en eigenzinnige wijze wist te vertalen in een intimistische gebedsruimte, uitgevoerd in de hem typerende, moderne en tezelfdertijd traditionalistische baksteenarchitectuur van een sobere, tijdloze monumentaliteit getuigt.