Britse militaire begraafplaats, te bereiken via een pad langs de Bellestraat, ten zuiden van de kerk van Vlamertinge. 

Deze begraafplaats werd gestart in juni 1917, toen een uitbreiding van Vlamertinghe Military Cemetery wegens plaatsgebrek niet meer mogelijk was en als voorbereiding op het grote offensief (Derde Slag bij Ieper). De begraafplaats bleef in gebruik tot oktober 1918. De meeste graven dateren uit de periode juli – december 1917. In Vlamertinge waren heel wat artillerie-eenheden gevestigd, waarmee verklaard wordt dat 884 van de 1.820 doden tot de artillerie behoorden. Volgens het huidige register liggen er 1.820 doden, waaronder 1.611 militairen uit het Verenigd Koninkrijk (waarvan er 11 niet geïdentificeerd konden worden), 44 Australiërs, 154 Canadezen, 1 Nieuw-Zeelander, 3 Zuid-Afrikanen en 7 Duitsers (waarvan 2 niet geïdentificeerd). Er ligt één militair, die terechtgesteld werd. 

Het ontwerp van de begraafplaats is van de hand van R. Blomfield (hoofdarchitect) en J.R. Truelove (uitvoerend architect).

Nagenoeg rechthoekige begraafplaats, aangelegd in twee niveaus en grotendeels afgebakend door een laag muurtje uit witte natuursteen. De toegang bestaat uit een tweeledig smeedijzeren hek, geflankeerd door twee bakstenen pijlers, afgewerkt met witte natuursteen, met opschrift: 'Vlamertinghe New Military Cemetery 1915-1918'. De drietalige tekst van de landplaat is eveneens op deze toegangspijlers aangebracht. Onmiddellijk bij de toegang staat het 'Cross of Sacrifice' (type B), op dezelfde as de 'Stone of Remembrance' en een paviljoen, dat opgetrokken is met bakstenen en witte natuursteen in classicerende stijl, met schilddak en twee pseudo-Dorische zuilen vooraan. In dit gebouw zijn de metalen informatieplaat, het registerkastje onder een rondboogmotief en houten zitbanken ondergebracht. Erachter staat een bakstenen dienstgebouwtje. De eigenlijke begraafplaats is iets lager gelegen. Het geheel wordt getooid met bloemperken en bomen.

Locatie

Gelegen langs de Bellestraat, te bereiken via wandelpad tussen huisnummers 89 en 91, op circa 300m ten zuiden van het kruispunt met de N38 en op circa 800m ten zuiden van de kerk van Vlamertinge. Omgeving bestaat deels uit bebouwing en is vlak.

Historische achtergrond

Deze begraafplaats werd gestart in juni 1917, toen een uitbreiding van 'Vlamertinghe Military Cemetery' wegens plaatsgebrek niet meer mogelijk was en als voorbereiding op het grote offensief ('Derde Slag bij Ieper'). De begraafplaats bleef in gebruik tot oktober 1918. De meeste graven dateren uit de periode juli tot december 1917. In Vlamertinge waren heel wat artillerie-eenheden aanwezig, waarmee verklaard wordt dat 884 van de 1820 doden tot artillerie-eenheden behoorden.

Pte Edward Delargey van de '1/8th Royal Scots (51st Highland Division Pioneers)' deserteerde in februari 1917. Hij werd gearresteerd in Arras in augustus 1917 en werd veroordeeld toen zijn eenheid naar de Salient getrokken was. Hij werd op 6 september 1917 in Vlamertinge geëxecuteerd en ligt op deze begraafplaats.

Beschrijving

Nagenoeg rechthoekige begraafplaats, ontworpen door Sir Reginald Blomfield met de medewerking van Major J.R. Truelove. De begraafplaats is aangelegd in 2 niveaus en wordt grotendeels omheind door een haag. De toegang bestaat uit een tweeledig smeedijzeren hekken, geflankeerd door 2 bakstenen zuiltjes, afgewerkt met witte natuursteen, waarop te lezen staat: 'Vlamertinghe New Military Cemetery 1915-1918'. De drietalige tekst van de landplaat is eveneens op deze toegangszuilen aangebracht. Onmiddellijk bij de toegang staat de 'Cross of Sacrifice' (type B), met op 1 lijn erachter de 'Stone of Remembrance' en een paviljoen, dat opgetrokken is met bakstenen en natuursteen in classicerende stijl, met 2 Dorische zuilen vooraan. In dit gebouw hangt de metalen infoplaat van de CWGC en het registerkastje.

De eigenlijke begraafplaats is iets lager gelegen en wordt deels met een lage, bakstenen muur afgescheiden. De graven liggen vrij regelmatig verspreid over 16 perken. Volgens het huidige register gaat het om 1820 doden, waaronder 1611 militairen uit het Verenigd Koninkrijk (waarvan er 11 niet geïdentificeerd konden worden), 44 Australiërs, 154 Canadezen, 1 Nieuw-Zeelander, 3 Zuid-Afrikanen en 7 Duitsers (waarvan er 2 niet geïdentificeerd konden worden).