is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Kasteeldomein Wildenburg
Deze vaststelling is geldig sinds
is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Kasteel Wildenburg
Deze vaststelling was geldig van tot
Voormalig kasteel "Wildenburg", toegankelijk via een lange dreef. Ingeplant in een ruime parkomgeving met aanwezigheid van vijvers, dreven, ommuurde groentetuin en ijskelder. Aan de straat restanten van oorspronkelijke afsluiting bestaande uit arduinen paaltjes.
Het oorspronkelijke kasteel van 1860, gebouwd door baron Frederic van der Bruggen werd in 1985 afgebroken. Het oorspronkelijke kasteel was gebouwd in neogotische stijl met bijhorende sierlijke wintertuin.
De conciërgewoning met koetshuisvleugel werd in 1985 grondig gerestaureerd en omgebouwd tot een woning. Sterk symmetrisch opgebouwd volume bestaande uit een centraal gedeelte, oorspronkelijk in gebruik als koetshuis, van vijf traveeën, geflankeerd door een uitspringend voormalige stal- en woongedeelte van één travee breed.
Voormalig koetshuis van vijf traveeën en één bouwlaag onder een pannen zadeldak gevat tussen twee trapgevels. Verankerde oranjerode bakstenen lijstgevel tegenaan de goot afgewerkt met een bakstenen sierlijstje. Opengewerkt met segmentboogvormige openingen voorzien van geblokte natuurstenen ontlastingsbogen en afgeschuinde natuurstenen dagkanten. Nieuwe invulling van de muuropeningen. Twee linkertraveeën voorzien van oorspronkelijke deuropeningen later omgevormd tot vensteropeningen.
Linker- en rechtervolume van één travee en twee bouwlagen onder een pannen zadeldak. Rechtervolume oorspronkelijk in gebruik als woongedeelte van het dienstpersoneel. Verankerde donkerrode baksteenbouw in combinatie met oranje baksteen voor de ontlastingsbogen. De voorgevel (zuiden) is afgewerkt met een trapgevel. Opengewerkt met segmentboogvensters, op de begane grond opgevat als een deurvenster op de verdieping voorzien van een natuurstenen drielicht. De gevels worden horizontaal belijnd door een uitspringende bakstenen plint afgelijnd met arduinen en natuurstenen banden. Opengewerkt met segmentboogvensters onder een geblokte ontlastingsboog.
Meer uitgewerkt linker volume oorspronkelijk in gebruik als paardenstallen. De zuidgevel is voorzien van een imposante toren afgewerkt met een bekronende naaldspits voorzien van leien en smeedijzeren windvaan. Toegankelijk via een segmentboogdeur gevat in een natuurstenen geprofileerde omlijsting. De torenromp is opengewerkt met rechthoekige muuropeningen gevat in een natuurstenen omlijsting voorzien van een accoladeboog. Behouden typerend schrijnwerk met kleine roedeverdeling en driepasmotief in het bovenlicht. Het bovenste gedeelte van de toren is opengewerkt met spleetvormige openingen met natuursteengebruik. Soberder uitgewerkte zijgevel, opengewerkt met segmentboogvormige muuropeningen met oranjebakstenen ontlastingsboog. Noordgevel soberder uitgewerkt.
Ruime parkaanleg met kenmerken van een laat 19de-eeuwse landschappelijke vormgeving met bewaarde langgerekte vijverpartij met eiland, glooiende gazons, graasweiden, parkboomgroepen (onder meer zomereik, linde, haagbeuk, moerascipres, robinia), gereduceerde parkbosgordels, heestermassieven (onder andere rododendron), boomweide met regelmatig plantverband en parkconstructies (onder meer ijskelder en brug). Resterende vista’s vanaf de oorspronkelijke hooggelegen kasteelinplanting, respectievelijk in zuidwestelijke en in noordoostelijke richting. Kronkelende oprijlaan vanaf Beernemsteenweg doorheen boomweide. Toegang gemarkeerd door arduinen afsluitpalen. Secundaire parktoegangen met spijlenhekwerk gevat door bakstenen hekpijlers. Aansluitende gemengde loof- en naaldhoutbestanden worden begrensd door een restant van rondgaande grachtstructuur. Recentere sleutelvormig gegraven slenk ten zuidoosten van oorspronkelijke kasteelinplanting. Bewaarde, nu nog driezijdig ommuurde grote moestuinruimte ten noorden van oorspronkelijke conciërgewoning met koetshuisvleugel, nu in gebruik als graasweide. Aanpalende vervallen hondenhokken en verdwenen broeikassen en boomgaarden.
Meermaals gewijzigde parkaanleg, aanvankelijk doorsneden door oorspronkelijke loop van de Blauwhuisbeek. Vijverpartij en padenstructuur eveneens meermaals gewijzigd. Oorspronkelijke parkbosstructuur ingekrompen ten behoeve van latere inpassing van moestuinruimte en naaldhoutaanplant.
Bron: GILTÉ S. & BAERT S. 2009: Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie West-Vlaanderen, Gemeente Wingene, Deelgemeente Zwevezele, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen WVL43, onuitgegeven werkdocumenten.
Auteurs: Gilté, Stefanie; Baert, Sofie
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Historische kaarten komen niet steeds overeen met de historische werkelijkheid en Wildenburg is hier ogenschijnlijk een voorbeeld van. De prominent aanwezige en zichtbare zuidoost – noordwest georiënteerde bosdreef in het parkbos die reeds op de Ferarriskaart te zien is en die nog op de topoografische kaart van 1862 aangeduid staat verdwijnt in 1884 van de kaarten. De sleutelvormige vijver in het parkbos duikt pas op de topografische kaart van 1978 op, maar is volgens de eigenaar veel ouder. Deze vijver ligt op de vandaag afgekoppelde loop van de Blauwhuisbeek die op de kaart van 1910 verlegd is in de as van het kasteel, parallel met de bosdreef.
Het park van Wildenburg straalt een grote ‘landelijkheid’ uit, onder andere door de beperkte aanwezigheid van opvallende uitheemse boomsoorten en cultuurvariëteiten van lokale soorten. Daardoor gaat het landgoed haast ongemerkt over in het omliggende landschap. De zeer natuurlijk ogende glooiingen zijn aangelegd met de grond die van de uitgraving van de vijver afkomstig is.
Met een oppervlakte van circa 32 hectare neigt het kasteelpark Wildenburg naar een park met riant karakter. Dit uit zich in de aanplanting van solitaire bomen van dezelfde soort in de grote weilanden, aangevuld met een gemengde boomgordel. In de meer besloten gedeelten zoals in het parkbos en rond de waterpartij op de afgekoppelde loop van de Blauwhuisbeek heerst een pittoresk karakter. De Pontische rododendrons langs de wandelingen en dreven in het parkbos versterken door hun hoogte, wintergroen aspect en bloeiwijze mee het pittoresk karakter.
Het park van Wildenburg is gestoffeerd met groepen van Italiaanse populier (Populus nigra ‘Italica’)/zuilvormige canadapopulier (Populus x canadensis ‘Serotina de Selys’) tussen de weilanden en zicht begeleidend als antwoord op de moerascipressen (Taxodium distichum). In de boomgordels werden bruine beuk (Fagus sylvatica ‘Atropunicea’), tamme kastanje (Castanea sativa), Amerikaanse eik (Quercus rubra) en gewone robinia (Robina pseudoacacia) aangeplant. Verder nog schaarse duo’s van Hollandse linde (Tilia x vulgaris) of Koningslinde (Tilia platyphyllos ‘Pallida’) langs de parkpaden. Het park heeft in de loop der jaren veel van zijn solitaire bomen verloren. Het vermoeden bestaat dat zomereik (Quercus robur) hier de solitaire boomsoort bij uitstek voor de weilanden was.
Tot de recente parkaanplantingen horen ondermeer amberboom (Liquidambar styraciflua) en Spaanse zilverspar (Abies pinsapo) als scherm langs de omgelegde Blauwhuisbeek op de oostelijke grens van het kasteelpark. Verder is er een centrale jonge bosaanplant van douglasspar (Pseudotsuga menziezii).
Verschillende bomen in het park met sterfte in de kruintoppen hebben geleden van een langdurige wijziging van de grondwatertafel.
Is deel van
Beernemsteenweg
Je kan deze pagina citeren als: Inventaris Onroerend Erfgoed 2024: Kasteeldomein Wildenburg [online], https://id.erfgoed.net/erfgoedobjecten/205502 (geraadpleegd op ).
Beheerder fiche: Agentschap Onroerend Erfgoed
Heb je een vraag of opmerking over deze fiche? Meld het ons via het contactformulier.