Duinpaviljoen gelegen in het duinpark ten noorden van de Koninklijke Baan.

Het duinpaviljoen te Bredene is een exponent van de strandcultuur, tevens in andere kustgemeenten voorkomend. De paviljoentjes werden gebouwd in het begin van de 20ste eeuw en kaderen in het plan van koning Leopold II om een duinpark aan te leggen met aangepaste beplanting, trappen en verharde paden. Rustpaviljoen "Spioenkop" is gelegen langs een pad dat over de "Lange Duin" loopt, genoemd naar de Zuid-Afrikaanse berg berucht tijdens de Boerenoorlog (1899-1902).

Het duinpaviljoen van Bredene wordt reeds afgebeeld in een vroeg-20ste-eeuwse promotiebrochure van de jonge badplaats. Het kadaster registreert geen enkele mutatie, zodat het oorspronkelijk bouwjaar of jaar van heropbouw niet gepreciseerd kan worden. Vermoedelijk valt de heropbouw van het paviljoentje evenwel in de jaren 1950-1960 te situeren.

Het paviljoentje is opgericht op de top van duinmassieven die in de loop der tijd voorzien zijn van aangepaste beplanting en slingerende, verharde paden met bekleding van baksteen, asfalt of betonklinkers.

De onderbouw bestaat uit een cirkelvormige betonnen onderbouw met restanten van een natuurstenen sokkel eronder. Het opengewerkte paviljoen met telkens vier afgescheiden zitruimten is een constructie bestaande uit een betonskelet met bakstenen (invul)metselwerk, thans geheel witgeschilderd. Het geheel wordt afgedekt door een breed overkragend, roodgeschilderd betonnen tentdak met stompe spits; verdwenen windwijzer in de vorm van een zeemeermin. Oorspronkelijk zijn de muren voorzien van rechthoekige vensteropeningen boven de zitbanken, thans gedicht omwille van de herhaaldelijke vernielingen. Recentere houten zitbanken op onderbouw van snelbouwsteen.

Het paviljoen is gelegen in het duinpark ten noorden van de Koninklijke Baan.

De oorspronkelijke duinpaviljoentjes zijn alle opgericht in het begin van de 20ste eeuw. Het duinpaviljoen van Bredene wordt reeds afgebeeld in een vroeg-20ste-eeuwse promotiebrochure van de jonge badplaats. Het kadaster registreert geen enkele mutatie, zodat het oorspronkelijk bouwjaar of jaar van heropbouw niet gepreciseerd kan worden. Vermoedelijk valt de heropbouw van het paviljoentje evenwel in de jaren 1950-1960 te situeren.

Het paviljoentje is opgericht op de top van duinmassieven die in de loop der tijd voorzien zijn van aangepaste beplanting en slingerende, verharde paden met bekleding van baksteen, asfalt of betonklinkers.

De onderbouw bestaat uit een cirkelvormige betonnen onderbouw met restanten van een natuurstenen sokkel eronder. Het opengewerkte paviljoen met telkens vier afgescheiden zitruimten is een constructies bestaande uit een betonskelet met bakstenen (invul)metselwerk, thans geheel witgeschilderd. Het geheel wordt afgedekt door een breed overkragend, roodgeschilderd betonnen tentdak met stompe spits; verdwenen windwijzer in de vorm van een zeemeermin. Oorspronkelijk zijn de muren voorzien van rechthoekige vensteropeningen boven de zitbanken, thans gedicht omwille van de herhaaldelijke vernielingen. Recentere houten zitbanken op onderbouw van snelbouwsteen.