In 1868 naar ontwerp van J. Vingeroedt verbouwd herenhuis, dat opgevat is als een breedhuis van vijf traveeën en drie naar boven toe verkleinende bouwlagen onder een leien zadeldak. De ontwerptekening geeft naast de nieuwe toestand, ook de bestaande toestand weer, waaruit kan opgemaakt worden dat het pand niet alleen een oudere kern heeft, maar ook vóór 1868 breder was ter hoogte van de bovenbouw. Deze strekte zich met één travee uit boven de begane grond van het aanpalende pand nummer 62. Anders dan op de bouwaanvraag, waar de gevel haast schematisch is weergegeven met muuropeningen in eenvoudige platte bandomlijstingen, wordt de neoclassicistische lijstgevel in zijn huidige vorm gekenmerkt door een gecementeerde, met pseudobanden versierde onderbouw en een bepleisterde bovenbouw, beide opengewerkt door middel van steekboogvormige muuropeningen. Stijltypisch zijn de geriemde poort- en vensteromlijstingen, op de verhoogde begane grond met hanenkam en diamantkopsluitsteen, en in de bovenbouw met oren, chutes, festoenen en siersluitsteen. Voorts sterk horizontale geleding door de hardstenen plint, cordons, doorgetrokken lekdrempels en houten tand- en kroonlijst op klossen. Deze toestand vinden we ook terug op het plan dat Th. Van Dormael tekende in 1906, bij de aanvraag voor het toevoegen van een bouwlaag met erker boven de rechtse travee van het aanpalende pand nummer 62. Hoewel ietwat verschillend dan weergegeven op de ontwerptekening, kan aangenomen worden dat de bestaande neoclassicistische erker, voorzien van spiegels, diamantkop en voluutconsoles, dateert van 1906. Het schrijnwerk van poort en vensters, evenals de houten buitenluikjes in de dagkanten van de vensters op de verhoogde begane grond, bleven bewaard.