Sterk verbouwd, doch minstens tot de 17de eeuw opklimmend breedhuis dat oorspronkelijk slechts twee bouwlagen telde onder een steil, met tichelen bedekt zadeldak (gedeeltelijk bewaard en zichtbaar van op de straat). Het pand was opgetrokken in zogenaamde bak- en zandsteenstijl en toont hiervan nog sporen: speklagen, negblokomlijstingen rond kruis- en kloosterkozijnen, een gedeelte van een rondboogdeuromlijsting, en muurankers met kram en krul. In 1872 werd het pand met een bouwlaag verhoogd, en kreeg het gedeeltelijk vernieuwde dak een dakkapel met (laad)venster. Een jaar later werd de ordonnantie van de begane grond aangepast.