Neoclassicistische breedhuizen, omstreeks het midden van de 19de eeuw gebouwd als één geheel van vijf traveeën en drie bouwlagen onder een pannen zadeldak, met een ontpleisterde penantengevel die gekenmerkt wordt door rechthoekige vensters met zandstenen hoekblokken, hardstenen lekdrempels in de tweede bouwlaag en verdiepte borstweringen in de derde bouwlaag. Bandvormige onderdorpels en lateien in blauwe hardsteen doorsnijden de penanten in de bovenbouw. Boven de steigergaten sluit een houten tand- en kroonlijst het gevelvlak af. Gewijzigde puien.