Door architect Th. Van Dormael opgetrokken op basis van zijn in 1900 uitgetekend algemeen plan met inplanting van half vrijstaande burgerhuizen, op nummer 12 na per twee gekoppeld en onderling gescheiden door van de straat afgesloten tuintjes. In opstand zijn het twee bouwlagen hoge enkelhuizen – nummers 18 tot 24 met bijkomend een souterrain – telkens opgevat met een smalle deur- en brede venstertravee. Door hun eclectische architectuur met meer of minder afgezwakte neorenaissance-inslag, het karakteristiek kleurrijke contrast van de verschillende bak- en hardsteensoorten en de afwisseling met door hekwerk bekroonde muurpartijen, bepalen deze panden een tijdstyperende straatwand. Nummer 12, bovenaan in de deurtravee 1900 gedateerd en in afwijking van Van Dormaels ontwerp uitgevoerd in spiegelbeeld, onderscheidt zich door zijn verzorgde en meer geprononceerde vormgeving en detaillering. Opgevat als een gecombineerd diep- en breedhuis onder kruisende bedaking, eindigt de hoger opgetrokken brede venstertravee in een puntvormige geveltop met gedecoreerde schouder- en topstukken en een topvenster onder uitgewerkt rondbogig bovenlicht. Opvallend zijn verder de lisenengeleding, het bogenfries, de overhoekse pinakels en het picturale effect van de witte en de blauw of bruin geglazuurde baksteen voor de muurbanden, boogstenen en metselmozaïeken. Het schrijnwerk werd op de deur na vernieuwd.

Nummer 14, in de jaren 1900-1902 opgetrokken met diepgericht zadeldak en een aan nummer 16 grosso modo verwante geveltop – tuitvormig, met aflijning onderbroken voor schouderstukken met sierelementen en in de top een overhoeks pinakelstuk – vertoont een meer ingehouden decor met witte en blauwgroene steenlagen en boogstenen, diamantkopsleutels en in de zichtbare rechter zijgevel een dubbel baksteenfries onder de dakrand. Voorts travee-indeling met breed benedenvenster en op de bovenverdieping een symmetrische ordonnantie met rechthoekige vensters. Vernieuwd schrijnwerk, behalve voor de deur.

Het pand is via een doorspekte bakstenen muur met breukstenen plint verbonden met een sober twee bouwlagen hoog bijgebouw, palend aan nummer 16, dat in 1906 door Th. Van Dormael werd ontworpen als atelier, met garagepoort en brede raampartijen in voor- en zijgevel, onder een pseudo-mansardedak, en in 1997 deels werd gemoderniseerd onder meer met een beglaasde uitbouw en dito traptoren.

Nummer 16, uit dezelfde periode en met gelijkaardige architecturale vormgeving, werd opgevat als een breedhuis. Ook hier dateert het schrijnwerk uit een recente periode, samen met de veranda-uitbouw aan de zichtbare linkse zijgevel. Tussen nummer 16 en 18, getrapte muurpartij met bekronend hekwerk en achterin, duidelijk zichtbaar, vestingtoren en muurfragment van de 12de-eeuwse stadsomwalling.

Nummers 18, 20 en 22, 24, als ensemble ontworpen en gebouwd in 1902, zijn tweemaal twee gespiegelde enkelhuizen met verspringende niveau-indeling - drie niveaus in de deurtravee (traphal) – onder mansardebedaking. Voorts ordonnantie met getoogde vensters, karakteristiek decor met witstenen muurbanden en in nummers 18, 20 met bijkomend metselmozaïeken in de borstweringen, diamantkopmotieven, booglijsten met siersluitstenen en buikige ijzeren vensterleuningen op de verhoogde begane grond. Nog behouden schrijnwerk - uitgezonderd deels het souterrain - en houten doorlopende kroonlijsten met consoles. Blinde zijgevels.

Zelfde muurpartij met hekwerk tussen nummer 20 en 22, met achterin zichtbaar muurfragment van de eerste stadsomwalling. Muurpartij links van nummer 24 in 1963 gesloopt voor bouw van een garage.