De Woning De Leerschool is een ontwerp van architect Willy Van Der Meeren uit 1962.

Met een productie van meer dan 100 woningen is de privé-woningbouw, met tal van referentiewerken, dominant aanwezig binnen het indrukwekkende oeuvre van Van Der Meeren. Gebouwd in opdracht van intellectuelen en kunstenaars situeren de meeste woningen zich binnen het Vlaams Gewest en voornamelijk in Vlaams-Brabant. Algemeen worden zijn ontwerpen uit de jaren 1960 tot zijn meest inventieve en geslaagde creaties beschouwd.

De woning Leerschool (1961), genoemd naar de eigenaars-opdrachtgevers en gerealiseerd in 1962-1964, werd ingeplant op een nagenoeg vierkant perceel langs de toen nog onbebouwde zuidkant van de Doornbergstraat, op dat moment een onverharde landweg. Oudste bebouwing van een residentiële wijk op de Doornberg, ten westen van de dorpskern, met weids zicht op de brede Demervallei. De ligging bovenop een zuid georiënteerde Diestiaanheuvel met weids uitzicht op de brede Demervallei was beslissend voor het lineaire planconcept met de leefruimten op de verdieping, met aansluitend buitenterras en wandeldek.

De woning met rechthoekige plattegrond (19,5 x 6,2 meter) met twee volledige bouwlagen onder plat dak is haaks op en met de blinde zijgevel naar de straat gericht. Ze is opgetrokken in helrode baksteen (Kempische voorwerker) met betonnen prefab welfsels voor de vloeren en ribbenbeton voor het plat dak en dit in combinatie met helblauwe metalen raampartijen en houten deuren met uitgesproken nervenstructuur. Het gelijkvloers omvat de inkomhal met naastliggende garage, een stook- en wasruimte, een bureau en een kinderspeelruimte; de verdieping de woon- en eetkamer, keuken en naastliggende badkamer, drie slaapkamers en een studio. Het elementaire rechthoekige volume, bovenaan zwaar belijnd door de brede betonnen dakrand, wordt ter hoogte van de leefruimten royaal doorbroken met brede, soms gevelhoge glaspartijen die een onbelemmerd uitzicht op de omgeving bieden. Kleine vierkante ramen situeren de dienstruimten op het gelijkvloers en het sanitair op de verdieping. De inkom, beschut door de langgerekte betonnen luifel, situeert zich in het midden van de brede westgevel en onderscheidt zich door een houten gevelwand die voordeur en garageschuifpoort combineert. Van uit de hal leidt een tweeledige, open granitotrap met een uit eenvoudige metalen profielen samengestelde leuning en houten handgreep rechtstreeks naar de woonkamer. De verdiepingsruimte met vrij plan is gestructureerd door een centrale, noord-zuid georiënteerde "virtuele" langsgang waarop aan weerszijden de door houten kastenwanden en wanden met bovenlicht gedefinieerde ruimten uitgeven. Keuken en sanitair zijn op het westen, de slaapkamers op het oosten gericht. Beide kinderkamers sluiten aan op een ruime studio die via een steektrap leidt naar de onderliggende speelruimte die rechtstreeks in verbinding staat met de tuin. De overige verdiepingsruimte wordt volledig ingenomen door de rond de centrale haard(pijler) geschaarde eetkamer en ruime woonkamer, visueel verruimd niet alleen door de gevelhoge raampartijen maar ook door de open trappartij en vide aan zuidzijde. Hun respectievelijke borstweringen uit metalen profielen traceren een passerel of binnenpad dat via een beglaasde deur uitgeeft op het vierkante buitenterras op de zuidwesthoek van de woning. Dit wordt lateraal verlengd door een met buisprofielen beveiligd “wandeldek” dat een panoramisch zicht biedt op de vallei en via een open betonnen trap in verbinding staat met de lagergelegen tuin. Terras en wandeldek worden overspannen door een, in al haar eenvoud geniale, circa een meter brede “waterbrug” die het in de afhellende “dakkuip” opgevangen hemelwater op soms spectaculaire wijze afvoert naar het betonnen waterbekken onderaan het terras. De binnenafwerking is zeer sober en rudimentair: zichtmetselwerk, planchettenplafonds, roodbruine tegelvloeren of linoleum (nu vervangen door een grindtapijt), triplexdeuren…