Oorspronkelijk eind 19de-eeuws buitenhuis gelegen in een landschappelijk park, tijdens het interbellum verbouwd en heraangelegd. Het beboomde park is gelegen ten zuiden van de spoorlijn Brussel – Denderleeuw en tussen de Lange Haagstraat en de Wolsemstraat. Het domein is aan de Lange Haagstraat afgesloten met een lage gecementeerde bakstenen muur met daarop een ijzeren hekken tussen gecementeerde pijlers. De toegang wordt gevormd door een ijzeren poort tussen gecementeerde pijlers en een platanendreef.

In 1870 werd er op een onbebouwd perceel een buitenhuis geregistreerd als eigendom van Christian Dansaert (wisselagent uit Sint-Jans-Molenbeek). De volgende eigenaar, Polydor De Wilde, zal het buitenhuis vergroten en de lusttuin uitbreiden tot aan de Lange Haagstraat. Deze vergroting werd kadastraal geregistreerd in 1879. In 1936 werd er door de toenmalige eigenaar Albert Bruyninkx een aanvraag gedaan voor de verbouwing van het eind 19de-eeuwse "Château de Wolsem" tot een modernistische woning. De pannen zijn getekend door architect Kielbaey (Brussel). Waarschijnlijk ging het hier om een bijna volledige afbraak en heropbouw. Deze wijziging werd eveneens in 1936 geregistreerd op het kadaster als een "vergroting", maar in tegenstelling met de bouwaanvraag staat op het kadaster als eigenaar advocaat Adolphe Foucart vermeld. Het zwembad en de kleedruimtes daarachter werden pas kadastraal geregistreerd in 1958, maar werden waarschijnlijk mee aangelegd tijdens het interbellum.

Heden aangepaste modernistische wit bepleisterde woning op een onregelmatig grondplan van twee bouwlagen onder een pseudo-mansardedak met pannen. De woning is onderkelderd en heeft rechthoekige muuropeningen met lekdrempels van geglazuurde tegels. Er is een betonnen luifel boven de inkom ten oosten.

Van het 19de-eeuwse landschappelijk park blijven nog enkele bomen over (beuken, zilverlinden en platanen). Ten westen van de woning is een rechthoekig zwembad aanwezig dat in verbinding staat met de woning door een lang recht pad uit betontegels. De boord rond het zwembad is ook afgezet met betontegels. Achter het zwembad staat een ronde betonnen duiktoren met wenteltrap. Ten westen hiervan de lage kleedkamers bestaande uit twee rechthoekige blokken onder plat dak. Tussen deze kleedkamers en het zwembad is er een pergola aanwezig met zuilen van gestapelde betontegels. Deze aanleg zit vervat in een ellipsvormige ringweg. De rest van het domein is bebost met ten westen nog resten van de vijver. Voor de aanleg van de bosrand rond het zwembad werd gebruik gemaakt van witte paardenkastanje, een veel gebruikte boomsoort tijdens het interbellum.