Eind 19de-eeuwse beeldbepalende eclectisch landhuis met een fabriekgebouw op hetzelfde perceel (nummers 5A-B) en dienstgebouwen (nummers 7-11), gelegen in een grotendeels beboomd park. Het domein is gelegen naast het domein "Les Ormes" en tegen de grens met Sint-Agatha-Berchem, gevormd door de Molenbeek. Aan de straatzijde is het domein omhaagd en toegankelijk via twee bakstenen pijlers met een hardstenen afwerking en opschrift "Les Ormes" en bekroond met een lantaarn.

De eigenaar van het domein "Les Ormes", Emile Legros, liet ten noordwesten van zijn domein in 1898 een nieuwe villa bouwen, geregistreerd op het kadaster in 1899. Buiten de villa werden er ten noordwesten van de villa tegen de rand van het perceel ook een "huis", waarschijnlijk tuinierswoning, een vogelvlucht en een broeikas gebouwd (heden nummers 7-11). Rond de villa werd ook de tuin aangelegd. Tussen 1911 en 1929 was het domein in handen van Adelin Briard, waaraan de villa haar naam te danken heeft. De dienstgebouwen werden in 1939 afgescheiden van de villa en als afzonderlijk perceel verkocht. In 1940 werden er tussen het dienstgebouw en de villa tegen de noordwestelijke perceelgrens een verffabriek en bureaus opgetrokken in opdracht van Robert Houben. Op het kadaster in 1940 geregistreerd als "magazijn". De plannen voor deze fabriek van 1940 waren getekend door architect Jacques Leclercq (Koekelberg). Houben zal ook de strook tussen het landhuis "Les Ormes" en zijn villa inpalmen en voegde dit bij zijn park. In 1956 werd er een bouwaanvraag ingediend voor de uitbreiding van het bestaande magazijn (architect J. Wafelaerts – Sint-Gillis).

In 1961 werd er een bouwaanvraag ingediend voor een verbouwing aan de villa. De plannen waren van de hand van architect G. Dierinckx (Brussel). Bij deze verbouwingen werd de tweede verdieping verbouwd en het mansardedak verlaagd. De bijgebouwen zullen in de jaren 1960 verbouwd worden tot woningen.

Onderkelderd bakstenen landhuis of villa op een rechthoekige plattegrond met een symmetrische opbouw van drie traveeën breed en drie smalle traveeën diep onder een mansardedak. Het dak werd bij verbouwingen in de jaren 1960 verlaagd. De villa heeft een verhoogde begane grond met een hoge hardstenen plint. De toegang is te bereiken via een dubbele steektrap. Elke gevel heeft een centraal risaliet gemarkeerd door lisenen. Getoogde muuropeningen op het gelijkvloers en rechthoekige op de verdieping met ijzeren borstweringen in de voor- en achtergevel. Vernieuwd schrijnwerk naar oorspronkelijk model met een bewaarde, mooi uitgewerkte ijzeren dubbele deur. Rechthoekig dakvenster met halfronde frontons en centrale klokgevel boven de middenrisalieten (voor- en achtergevel). Decoratief baksteenmetselwerk onder andere in de fries en de borstwering en decoratief gebruik van wit geglazuurde baksteen voor de muurbanden en de ontlastingsbogen. Houten erkers in de zijgevels. Achtergevel met aangebouwd overdekt terras op gietijzeren zuilen.

De witgeschilderde bakstenen bijgebouwen (nummers 7, 9 en 11) hebben aangepaste muuropeningen. Nummer 7 was waarschijnlijk de voormalige paardenstallen met koetshuis (zie paardenringen), nu omgebouwd tot woning. Langgerekt gebouw van zes traveeën en één bouwlaag onder zadeldak (nok loodrecht op de straat). Aangepaste (?) puntgevels en muuropeningen. In het verlengde ligt de voormalige dienstwoning en bijgebouwen (nummers 9 en 11). De dienstwoning heeft drie traveeën en twee bouwlagen onder een pannen zadeldak. Achtergevel met centrale risaliet.

Eenvoudige bakstenen fabrieksgebouwen uit het interbellum van twee bouwlagen onder een plat dak (aan de zuid- of straatzijde) met rechthoekige muuropeningen en een afgeronde hoek ten zuiden.

Beboomde tuin met hoogstambomen, voornamelijk beuken, enkel in de omgeving van de villa en de fabrieksgebouwen zijn nog open plekken. Enkele exemplaren dateren nog van voor de Eerste Wereldoorlog (een beuk en een plataan).