Modernistische villa, gelegen in een uitgestrekte tuin aan de zuidzijde van de Churchilllaan.

In 1933 verkoopt Eduard Van Pottelberge de la Potterie-Casier twee ruime percelen grond aan vader en zoon Van Eeckhoutte, die in het kadaster respectievelijk als timmerman en bouwkundige worden aangeduid. In de periode 1937-1939 ontwerpt Gentiel Van Eeckhoutte (1906-1963) op het ene perceel zijn eigen woning. De registratie in het kadaster gebeurt in 1940. De woning wordt in het begin bewoond door ontwerper Gentiel, zijn twee zussen en hun vader (zijn moeder overlijdt in 1939). Na het overlijden van hun vader in 1946 verlaten de zussen de woning om zich in het Brusselse te vestigen.

Aan de straatkant is de tuin afgescheiden door een vernieuwde bakstenen muur met pijlers en tussenin wit beschilderde metalen buisleuningen. Rechts toegangspoort tussen roodbakstenen pijlers met arduinen dekblad; wit beschilderde poort van buisleuningen. Aan de pijler hangt een marmeren plaat met inscriptie "VILLA GAVERZICHT". Een oude (zwart-wit) foto toont de oorspronkelijke tuinmuur: een volle, halfhoge bakstenen muur van vermoedelijk gele en bruine baksteen met aan de voorzijde een extra buisleuning. Voortuin met onder meer zuurbessen, aucuba en thuya, omzoomd door lage betonnen boordstenen. Grinten oprijlaan die zich enerzijds opsplitst naar de inkom en anderzijds naar de achteraan gelegen garage. Uiterst links bevindt zich een kleine, natuurstenen grot met Mariabeeld; het geheel is naar verluidt afkomstig uit de tuin van een nabijgelegen woning die gesloopt zou worden.

De villa is gesitueerd op een kleine, kunstmatige ophoging die is geplaveid met breuksteen (zogenaamde "flagstones"). Aan de zuidzijde is in die ophoging een klein, decoratief waterbekken voorzien. Door het lichte niveauverschil en enkele architecturale elementen (relingen, erkers, ronde vensters) lijkt de woning als het ware op een rijzig schip. Betonnen skeletconstructie met gevels van gele baksteen, verrijkt met bruine baksteen voor uitgezochte gevelvlakken, en met beige, bruine en gele tegels en geglazuurde bakstenen voor de plint, specifieke vensteromlijstingen, trappartijen en portaal. Tevens metselwerk in typisch verband en gebruik van verschillende soorten voegen - onder meer de Dudokvoeg.

Opvallend ontwerp gekenmerkt door het afwisselend spel van in- en uitspringende, hoekige en afgeronde volumes (voor terrassen, balkons en erkers) die als blokken in mekaar passen. Het gevarieerde materiaal- en kleurgebruik verlicht het geheel. Inspringend portaal, toegankelijk via trapje en bordes, afgedekt door een betonnen luifel en voorzien van een zijlicht met afgeronde hoek met vensterregister. Verticaal accent door de doorgetrokken schoorstenen in bruine baksteen, vaak geplaatst op de hoek van een volume. Twee balkons werden in de loop van de tijd geschilderd in roodbruine kleur, vermoedelijk om de bakstenen te beschermen (die reeds beschadigd lijken op één van de oude foto's). Bewaard schrijnwerk, in oorsprong wel donkerder geverfd (geolied?) zie oude foto. Rechthoekige vensters, soms overhoeks geplaatst, soms registervormend. Het ruime terras aan de privéleefruimte is overbouwd door een betonnen luifel die steunt op enkele fijne, wit beschilderde metalen pijlers; bewaarde terrasvloer van gevlamde tegels ('Flammé-tegels') - gelegd in afwisselende geometrische patronen en kleuren. Recent vernieuwde trap verbindt het terras met de tuin. Halfondergrondse garage-inrit naast een druivenserre. Achtergevel met dominerend trappenlicht en klein, halfrond volume waarin badkamer (eerste verdiep) en kleine bergruimte (begane grond). Platte daken, op het westelijke dak oorspronkelijk voorzien van een zwemkom. Voorts metalen buisleuningen en soort van pergolastructuur.

Interieur. Vrije indeling, echter met duidelijk onderscheid tussen de dienstruimten (onder meer autobergplaats) op de half ondergrondse verdieping en de woonvertrekken. Verhoogde begane grond met inkomhal met vestiaire, kleine bureau, kleine privéleefruimte met keuken, ruim ontvangstsalon en architectenbureau. Vanuit de ontvangstsalon (opvallende locatie !) vertrekt een bordestrap naar de slaapvertrekken die zijn verdeeld over twee verdiepingen. Inkomhal met houten lambrisering afgewerkt met afgeronde hoeken en voorzien van een zwarte houten belijning, geïntegreerde kastjes, schapjes, rondboogspiegel, radiatorbekleding, kapstokken. Bewaarde vloer van gevlamde tegels ('Flammé-tegels') - gelegd in afwisselende geometrische patronen en kleuren. Klein bureau met schouw. Leefruimte met portes-fenêtres naar het terras; halfhoog wandmeubel (ontworpen door Gentiel Van Eeckhoutte; vernieuwde bekleding) bestaande uit kastje en zitbank en hogerop ingewerkte spiegels; sierlijstjes en bewaarde tegelvloer. Cubex-keuken met wandbekleding in geel marbrietglas, bekend onder de handelsnaam 'Marbrite', van de S.A. Verreries de Fauquez; bewaarde tegelvloer. Ontvangstsalon, na het overlijden van Van Eeckhoutte grotendeels heringericht en heraangekleed. Overhoeks venster herhaalt zich als het ware in een ingemaakte kast. Architectenbureau gedomineerd door aan de noordzijde gesitueerd, overhoeks glas-in-loodvenster met symbolen. Vanuit de meest zuidelijke kant van de salon vertrekt een houten bordestrap met zwarte belijning, lambrisering, een metalen armleuning en een trappaal met ingewerkte glazen bol als verlichting. Tot op de tweede verdieping is de trapzaal voorzien van een houten lambrisering met zwarte sierlijsten. Verschillende slaapvertrekken onder meer aan de noordzijde met lichte rondbogige alkoofnis en ingewerkte schap. Eén van de slaapkamers staat via een deur rechtstreeks in verbinding met de badkamer. Zeer uitzonderlijke badkamer met bewaarde wastafel, spiegel, wastafelmeubel, bad, bidet, toilet. De ruimte is volledig aangekleed - ook op het plafond en op de deur van de ingemaakte kast - in panelen van groenachtig marbrietglas, bekend onder de handelsnaam 'Marbrite', van de S.A. Verreries de Fauquez, en enkele zwarte accenten. Behouden vloer van gevlamde tegels ('Flammé-tegels') - gelegd in afwisselende geometrische patronen en kleuren.

De originele tuinaanleg op het ruime perceel is vandaag nog moeilijk af te lezen. Er zijn sporen van een centraal wandelpad en een moestuin (onder meer op rijen geplaatste notenbomen). Op de bewaarde zwart-wit foto's lijkt de tuin in de eerste jaren na de bouw van de woning nog weinig aanleg te vertonen. Volgens de mondelinge informatie van de weduwe van de architect was de tuin echter wel degelijk aangelegd met onder meer een vijver. Na het overlijden van de architect in de jaren 1960 werd de aanleg gewijzigd.