Dorpswoning, als eerste van een rij van drie kleine eenlaagswoningen, opklimmend tot het tweede kwart van de 19de eeuw, vernieuwd tijdens het interbellum.

Op de Ferrariskaart (1770-1778) en het primitief kadasterplan (1817) komt op deze plaats een langwerpig volume voor, haaks op de straat georiënteerd. Rond 1830 is het eigendom van timmerman Joseph Van Maele. In 1837 wordt een uitbreiding gemaakt en het geheel herbouwd of verbouwd tot drie woningen (huidige nummers 73-75-77), een klein landgebouw is eveneens tot huis omgevormd. In 1847 worden de twee westelijke huisjes (nummers 73 en 75) vergroot. In 1929 wordt het huis aan straatzijde (nummer 73) vergroot tot het huidige volume.

Eenlaagsvolume onder zadeldak in mechanische pannen (nok schuin ten opzichte van straat). Witgeschilderde straatpuntgevel gekenmerkt door getoogde muuropeningen onder doorlopende betonlateien, waarboven een boogveld en ontlastingsboogje, op de begane grond met diamantkopvormige sluitsteen. In de geveltop een ovalen oculus met dito sluitsteen en flankerende jaartalstenen: "19" en "29", waarboven in het sluitstuk van de gevelpunt een leeuwenkopje. Arduinen kordonlijst en naamkader. Gepleisterde zijgevel met voeg- en breuksteenimitatie, twee vensters met bewaarde schuiframen en houten rolluikkasten met accoladeboogvormige bebording op consoles, overige vernieuwde rechthoekige muuropeningen. Nummers 75 en 77 gerenoveerd.