Op de hoek van de Zwijgerstraat met de Schildersstraat, uitkijkend op het Museum voor Schone Kunsten, domineert een grote eclectische meergezinswoning het straatbeeld. Het pand werd in 1902 ontworpen door architect L. Hendrikx voor rekening van Louis Van Houtte, wonende om de hoek in de Schildersstraat 33. Het pand wordt gekenmerkt door een parement in gele baksteen, afgewerkt met art nouveau versieringen in de vorm van uitgewerkte sierankers, sierlijk gedecoreerde natuurstenen vensteromlijstingen en sgrafittopanelen in de borstweringen van de bovenvensters. Deze combinatie van veelkleurige materialen is typerend voor de burgerlijke architectuur in het begin van de 20ste eeuw, met invloeden van art nouveau en eclecticisme.

Het pand is gebouwd op een stomp hoekperceel en telt vier bouwlagen en twee + vier traveeën, onder een laag zadeldak. De lijstgevels zijn regelmatig en klassiek ingedeeld, met een hardstenen plint en brede kordonlijst boven de begane grond. Rechthoekige, segmentbogige en rondbogige muuropeningen worden afgewisseld; in de bovengevel zijn ze per travee in een verdiept muurveld gevat. Een fraaie houten kroonlijst op klossen en met tandfries boordt de gevels af. Het schrijnwerk is vervangen.