Woning in Anglo-Normandische cottagestijl van architect Jerome Deboutte uit 1913, tevens bedrijfswoning van de voormalige zeepziederij Deboutte, vanaf het interbellum van de voormalige pantoffelfabriek De Busschere.

Historiek

Op een leeg perceel wordt volgens kadaster in 1913 een nieuwe woning gebouwd, met achtergelegen "stoomzeepziederij" met fabrieksschouw, in opdracht en naar ontwerp van architect Jérôme Deboutte (1883-1950), leerling van Sint-Lucas te Gent en ook ontwerper van het Ardooise gemeentehuis (zie Marktplein nummers 1-3). Het kadaster vermeldt Jéröme Deboutte als fabrikant, hij was naast zijn werk als architect dus rechtstreeks betrokken bij de zeepziederij, die hij vermoedelijk liet uitbaten door derden. In het interbellum worden de fabrieksgebouwen gebruikt door Henri en Emiel De Busschere, die er een atelier voor luxepantoffels installeren, voornamelijk gericht op export. In 1945 wordt het achterliggende bedrijfsgebouw door kadaster omschreven als "savattenfabriek". In 1946 worden de woning en achterliggende ateliers verkocht aan de familie De Busschere. In 1947 en 1953 registreert het kadaster uitbreidingen van de magazijnen (parallelle zadeldaken), onder eigendom van "Vennootschap Oud Huis Debusschere, broeders en zusters". De fabrieksschouw verdwijnt. De fabrieksgebouwen worden bereikbaar via de Oude Lichterveldestraat, alwaar rond de jaren 1950-1960 ook latere uitbreidingen met nieuwe ateliers plaatsvinden. Onder de firmanaam "Articles Chaussants Em. Debusschere" wordt toegespitst op machinale vervaardiging van schoenen. Het bedrijf gaat in 1972 failliet. Voor de afdeling pantoffels wordt een nieuwe firma opgericht, onder de naam Belgian Shoes. De fabricatie wordt hernomen in de Brugstraat om later te verhuizen naar Izegem. De bedrijfsgebouwen in de Oude Lichterveldsestraat worden in gebruik genomen door luikenfabrikant Vanhulle. Thans is de woning in gebruik als bloemenzaak, waarvoor aan de achterzijde in 2003 een nieuwbouw werd gerealiseerd.

Beschrijving

Achteruitgelegen woning met voorliggende voortuin (nieuwe inrichting), afgesloten door (vernieuwde) bakstenen muur met hekwerk.

Half vrijstaande woning in Anglo-Normandische cottagestijl, opgebouwd uit oranjerode baksteen onder leien zadel-, wolfs- en mansardedaken. Breukstenen plint (ijzerzandsteen?). Rechthoekige vensteropeningen met bewaard schrijnwerk met kleine roedeverdeling in de bovenlichten, houten lateien, geometrisch gesculpteerd. Bakstenen afzaten. Centrale haakse gevel met segmentbogig boogfries, met houten geveltop (semivakwerk) en afgewolfd dak gesteund door houten geprofileerde consoles. Houten geprofileerde kroonlijsten op klossen. Hogere (trap)toren met mansardedak en geel gepleisterde muren. Rechts een hoge tweeledige schoorsteen. Op de zijgevel de deels beglaasde houten voordeur, met houten traliewerk. Achteruitgelegen poorttravee onder lagere nok, met klimmend dakvenster, met segmentbogige poort met bewaarde houten poortvleugels met levendig stijl- en regelwerk en kleine roedeverdeling van de bovenlichten met kathedraalglas.

Interieur. Structuur, indeling en aankleding is grotendeels bewaard, onder meer keramische tegelvloertjes met floraal motief. Deels beglaasde binnendeuren (pitchpine) en houten bordestrap met Arts-and-Crafts- en lichte Jugendstilkenmerken. Opmerkelijk is de aanwezigheid van een manuele lift van de "Ateliers Crombez et Trivier" uit Brussel, aan de achterzijde. De ruimte bovenin de traptoren is aan achterzijde voorzien van grote glaspartijen in kleine metalen roedeverdeling, mogelijk functie als tekenruimte van de architect (lichtinval).