Kunstgalerie gebouwd in opdracht van de kunsthandelaar Ronny Van de Velde, naar een ontwerp door de architect Georges Baines uit 1988-89. Aannemer was het Bouwbedrijf Peeters-De Keersmaeker uit Antwerpen, dat de werken in 1989-90 uitvoerde na afbraak van een bestaand pakhuis. Opgericht eind jaren 1970 en gespecialiseerd in schilder- en beeldhouwkunst, tekeningen en grafiek uit de 19de en 20ste eeuw, was de galerie hier slechts een tiental jaar gevestigd, tot 2000. Galerie Ronny Van de Velde, een privé-opdracht, is de enige nieuwbouw met openbaar karakter die Baines in Antwerpen ten uitvoer kon brengen. Het gebouw waarvan het ontwerp in minstens twee opeenvolgende versies tot stand kwam, behoort dat tot het latere oeuvre van de architect. Uit dezelfde periode dateert het meermaals bekroonde bankgebouw B.A.C. in Mechelen.

Het gebouw met een rechthoekige plattegrond, beslaat de volledige oppervlakte van een aan drie zijden ingesloten perceel. Evenwichtig opgedeeld in een voorbouw van drie bouwlagen en een achterbouw van slechts een bouwlaag, biedt het programma ruimte aan een geheel van tentoonstellingszalen met museumallures, die zowel over laterale als zenithale verlichting via sheds beschikken. Boven de ontvangstbalie is een tussenverdieping geïntegreerd, die het kantoor van de galeriehouder herbergt, met zicht op de Scheldekade. De fraai uitgebalanceerde zalen van verschillende grootte en ruimtelijke configuratie, zijn onderling verbonden rond de centrale open trap geschikt, en visueel op elkaar betrokken via wanddoorbrekingen. Het opzet beantwoordt aan de beeldende principes van het constructivisme en het dynamische concept van de 'promenade architectural'. In combinatie met de glaspartijen in de voorgevel, genereert de open ruimtelijke structuur een grote variatie aan zichten, die het interieur van de galerie betrekt op de straat. Het helderwit van structuur, wanden en zolderingen contrasteert met de donkere, gegoten monolietvloer in deze ruimten, die er in eerste instantie zijn voor de kunstwerken.

De diepe gelaagde gevel markeert de overgang tussen de publieke ruimte van de straat en de semipublieke ruimte van de tentoonstellingszalen. Alle circulatie tussen binnen en buiten en tussen de verdiepingen van de galerie is hier geconcentreerd, ook de spiltrap naar het kantoor op de tussenverdieping. Deze façade vormt een helder gearticuleerde driedimensionale compositie van horizontalen en verticalen, open en gesloten vlakken, primaire volumes en vides. Materiaalgebruik en textuur versterken het abstract geometrische karakter: een raster van gevelpanelen uit zilvergrijs gemoffelde metaal, gecombineerd met een antracietgrijs betegelde sokkel en trapkoker, en als accent een roodgelakte kolom.