Hoeve, bestaande uit vrijstaande hoevegebouwen, opklimmend tot de tweede helft van de 18de eeuw.

Op de Ferrariskaart (1770-1778) aangeduid als kleine hoeve met twee vrijstaande gebouwen in L-vormige opstelling, vlakbij ten oosten lag een naburige hoeve. In het landboek van 1778 vermeld als een "behuysde hofstede", eigendom van de erfgenamen van Adriaen Schoonbaert. Weergegeven op het landboek (1778) en het primitief kadasterplan (1817) in L-vormige opstelling met klein bijgebouw ten zuiden. Rond 1835 is de hoeve eigendom van Frans Goethals-Delvigne uit Kortrijk. In het tweede kwart van de 19de eeuw wordt ten oosten van het boerenhuis het huidige bakhuis opgetrokken. Rond 1853 wordt het bijgebouw afgebroken. In 1905 wordt het boerenhuis verbouwd en uitgebreid met een noordelijke uitbouw, de schuur wordt verlengd aan zuidzijde. In 1940 wordt ten zuiden van het erf een nieuw landgebouw opgetrokken, parallel met het woonhuis.

Hoeve bestaande uit losstaande witgekalkte bakstenen hoevegebouwen onder zadeldaken in Vlaamse pannen, in L-vormige constellatie, met voorliggend weiland. Ten noorden het eenlaagse boerenhuis van zeven traveeën en aangebouwde travee onder platte bedaking. Gevels in cementering met imitatievoeg, plint in siercementering. Rechthoekige muuropeningen onder vernieuwde lateien, nieuw houtwerk, bewaarde houten luiken wijzen op eertijds getoogde muuropeningen. Zijgevel met dakbebording. Noordelijke haakse uitbouw onder lagere nok.

Ten westen een schuur-stalvolume, centraal het schuurgedeelte met houten poort met klinket, lage getoogde deur van aardappelkelder; zuidelijke verlenging met nieuwere stalvensters en -deur, noordelijk staldeel onder lagere nok, rechthoekige tweeledige staldeurtjes.

Aan straatzijde naast de erfoprit een bakhuis, met aandaken en vlechtingen op de zijgevels, getoogde venstertjes.