Appartements- en kantoorgebouw opgetrokken door de Antwerpse projectontwikkelaar Himmos, naar een ontwerp van het Architectenbureau Christine Conix uit 1995. Sinds de voltooiing in 1997 is het architectenbureau hier ook gevestigd. Het gebouw wordt volledig ingesloten door het complex van het MUHKA, dat op enkele percelen na het volledige bouwblok Leuvenstraat, Cockerillkaai, Wapenstraat beslaat, en in twee fasen tot stand kwam in 1985-1987 en 1992-1993. Het gemengde programma van dit standingvolle nieuwbouwcomplex met ondergrondse parking, omvat volgens de bouwplannen een kantoor- of tentoonstellingsruimte op de begane grond, die aan de achterzijde een bouwhoogte van drie niveaus beslaat. Op de eerste twee verdiepingen bevindt zich telkens één ondiepe flat over de volledige breedte van het perceel, de vier hogere verdiepingen zijn parallel ingedeeld in twee flats, en de zevende verdieping vormt het penthouse met een dakterras. Het strakke bouwvolume is opgebouwd uit twee parallelle, ten opzichte van elkaar verschoven schijven, waarvan de achterste een niveau hoger oploopt. Deze tweeledige volumetrie die het silhouet van het gebouw bepaalt, wordt ondersteund door het materiaal- en kleurgebruik, met prefab-betonelementen en aluminium schrijnwerk in contrasterend wit en zwart. De voorste schijf is plastisch geaccentueerd door een afgeschuind frame en rust op pilotis, waardoor ruimte wordt gecreëerd voor een licht hellende plaza met centraal een semi-vrijstaand inkomportaal. Het gebouw opent zich met gevelbrede, westelijke georiënteerde glaswanden en terrassen, naar het Schelde-panorama. Het flatgebouw zette met deze typologie al vroeg de toon voor de residentiële architectuur aan de Scheldekaaien, die de laatste jaren veelvuldig navolging vond.

Eerder, in 1990, werd voor dit perceel al een spraakmakend bouwproject ontwikkeld door Immo Group VDD (Johan Vandendriesche) uit Gent, dat inspeelde op de beginnende heropleving van de Scheldekaaien en de Zuiderdokken. De bouwheer deed voor het ontwerp beroep op de Franse sterdesigner Philippe Starck, in samenwerking met MUHKA-architect Michel Grandsard. Starck ontwierp een postmodern deconstructivistisch architectuurconcept, "The Angle" genoemd, waarvan de spektakelwaarde vooral beruste op het schuin ingeplante gevelfront. Met het uitzicht van een licht gekanteld, beglaasd frame, en een half weggezakte rondbogenportiek, leek het geheel een bevreemdend, desoriënterend effect te willen oproepen. Het publiek gepromote prestigeproject kreeg dan ook al snel de bijnaam het "scheef huis". Achter dit concept ging een appartementsgebouw schuil met een vrij conventionele, marktconforme indeling, afgezien dan van de meer gepersonaliseerde, trendy duplex-flat en het penthouse die de vijfde tot de zevende verdieping innamen. Ondanks een negatief advies van de stedelijke diensten, dat het ontwerp niet in harmonie achtte met zijn omgeving en bovendien in overtreding met de bouwvoorschriften, werd toch een bouwvergunning afgeleverd. De bouwheer liet de termijn echter verstrijken, en diende in 1994 een hernieuwde bouwaanvraag in, die vanwege dezelfde bezwaren een jaar later terug werd ingetrokken.