Groot neoclassicistisch hoekcomplex op de spitse hoek van de Emiel Banning- en de Pacificatiestraat, in 1903 ontworpen voor rekening van Michel Lille door architect Fr. Reusens. Het Zuid wordt getypeerd door dergelijke uniform uitgewerkte, neoclassicistische hoekpanden.

Het complex bestaat uit drie identieke smalle winkelhuizen van twee traveeën en vier bouwlagen in de Emiel Banningstraat (20-24), een groot hoekgebouw met afgeschuinde hoektravee en in beide straten twee brede traveeën (Pacificatiestraat 32) en een burgerhuis van drie traveeën en drie bouwlagen in de Pacificatiestraat 34, oorspronkelijk door een lage aanbouw van het hoekgebouw gescheiden. Alle panden zijn opgetrokken in baksteen, gevat onder zadeldaken en hebben bepleisterde en geschilderde lijstgevels die afgelijnd zijn met een houten kroonlijst en onderaan beschermd door een hardstenen plint. De drie winkelpanden in de Emiel Banningstraat hebben een sobere gevel, met rechthoekige muuropeningen, kordons en imitatievoegen; de houten winkelpui van nr. 22 is gaaf bewaard, met een centrale deur die naar de winkel gaat en een zijdeur die via een gang naar de trapzaal naar de bovenliggende appartementen leidt.

Het hoekpand heeft een begane grond met imitatievoegen en oorspronkelijk rechthoekige deurvensters voor de achterliggende handelsruimte. Op de verdiepingen, kordons, doorlopende onderdorpels en vlakke bepleistering. De vensteropeningen zijn gevat in omlijstingen en zijn rechthoekig op de eerste en tweede verdieping en segmentbogig op de bovenverdieping. Op de lage aanbouw in de rechter travee in de Pacificatiestraat zijn een aantal verdiepingen bijgebouwd.

De burgerwoning in de Pacificatiestraat nummer 34 heeft een klassieke neoclassicistische afwerking, met kroonlijst op klossen, rechthoekige muuropeningen met sluitstukken, versierde fries onder kroonlijst, verhoogde begane grond.