Groot neoclassicistisch hoekpand ontworpen in 1901 door Florent Verbraeken als "caféhuis" met appartementen op de verdiepingen voor J.A. Van Riet.

Het pand is ingeplant op een smal hoekperceel grenzend aan de Leopold De Waelplaats, uitkijkend op het Museum voor Schone Kunsten. Daarmee neemt het één van de duurste percelen in van het originele verkavelingsplan van het Zuid. Dergelijke hoekpercelen bij pleinen en openbare gebouwen werden op het Zuid meestal ingenomen door meergezinswoningen met een handelsgelijkvloers.

Het is een hoekpand van vier bouwlagen onder zadeldak en vijf traveeën in de Leopold De Waelstraat, een hoektravee uitkijkend op de Leopold De Waelplaats en twee traveeën in de Verschansingsstraat. De lijstgevels zijn onder een doorlopende houten kroonlijst gevat, in de hoektravee torent daar nog een met gebogen fronton bekroond dakvenster bovenuit, oorspronkelijk met top- en vleugelstukken. Bepleisterd en witgeschilderd parement op lage hardstenen plint; de neoclassicistische ornamentiek is zeer verzorgd en goed bewaard. Begane grond met vijf grote rondbogige deurvensters op de hoek, een rechthoekige deuropening in de linker travee als toegang tot de bovenliggende appartementen. Op de verdiepingen rechthoekige vensteropeningen en telkens een andere gevelafwerking. Eenvoudige tweede bouwlaag met imitatievoegen en vensters met ijzeren stang als borstleuning. Op de derde en vierde bouwlaag zijn de traveeën door pilasters van elkaar gescheiden en zijn panelen met sierstucwerk aangebracht.