In 1898 dient architect Guillaume Van Oenen in naam van kunstschilder Henry Luyten (1859-1945) een bouwdossier in voor de bouw van een woning in de Schildersstraat met een atelier op het achterliggende perceel in de Coquilhatstraat. Hoewel deze Nederlandse kunstenaar zich kort na zijn naturalisatie tot Belg rond 1896 in een oude hoeve in Brasschaat vestigt, laat hij op deze centrale plaats op het Zuid, met zicht op het Museum voor Schone Kunsten, een eigen woning met atelier bouwen, als onmiskenbaar statussymbool. Van Oenen ontwierp verder in de straat ook zijn eigen architectenbureel met atelier.

De woning in de Schildersstraat is een burgerhuis in neo-Vlaamse renaissance van twee traveeën en drie bouwlagen onder zadeldak. De gevel heeft een bakstenen parement dat onterecht witgeschilderd werd; hardstenen plint en gebruik van natuursteen voor kordonlijsten, ornamenten en dorpels van de muuropeningen. De brede venstertravee is afgewerkt met een neo-Vlaamse renaissance geveltop boven de venstertraveeën. Verder kreeg de geaccentueerde venstertravee een tweezijdige erker op de bel-etage, twee gekoppelde segmentbogige vensteropeningen op de begane grond en een venster met kruiskozijn op de bovenverdieping. De deurtravee, afgewerkt met kroonlijst, heeft een apart vormgegeven deuropening: spiegelbogig, met een segmentbogig bovenlicht.

Het atelier in de Coquilhatstraat 10 is inmiddels gesloopt. Het betrof een gebouw van twee traveeën en twee bouwlagen onder een mansardedak, met een gevel in eclectische stijl, aansluitend bij de woning. De opstand werd gemarkeerd door een breed zijrisaliet tussen lisenen met bekronende obelisk, geopend door grote ateliervensters aansluitend bij een bovenlicht in het dakvlak.