In 1884 ontwierp aannemer F. Dupuis een ensemble van vier opbrengstwoningen voor rekening van de familie Deckers. Dergelijke samenstellen van eenvoudige, maar verzorgde neoclassicistische rijwoningen van drie traveeën en drie bouwlagen onder zadeldak zijn typisch voor het Zuid en bij uitbreiding voor alle eind-19de-eeuwse wijken van de stad. Investeerders kochten kavels en bebouwden deze met huurwoningen of met woningen die meteen werden door verkocht. Door licht te variëren in de afwerking van de gevels, zorgen de ontwerpers er voor dat het straatbeeld niet te eentonig wordt.

Van de vier woningen werd het meest rechtse pand (16) vervangen door een nieuwbouw. De lijstgevels van de huizen kregen een standaard neoclassicistische indeling en afwerking, met een houten kroonlijst op klossen en modillons, een hardstenen plint, kordonlijsten of doorlopende onderdorpels, regelmatig geplaatste rechthoekige muuropeningen die op de verdiepingen in een omlijsting zijn gevat, accent op de centrale travee door balkons. De twee centrale, hogere woningen (18-20) kregen als extra accenten de dubbele modillons onder de kroonlijst en de twee balkons op de verdiepingen, waarbij de balustrade met bolormanenten is versierd. Het schrijnwerk van deze huizen werd grotendeels bewaard; nummer 18 kreeg begin 20ste eeuw fraai nieuw schrijnwerk, gekenmerkt door de fijne roedeverdeling van de bovenlichten en de ovalen deurlichten. Op de grens tussen de twee centrale woningen is een beeldnis voorzien; op de geveltekening in het bouwdossier wordt hier een Mariabeeld in weergegeven, dat echter in situ niet meer aanwezig is.

De linker woning (22) is gekenmerkt door een centraal risaliet, geaccentueerd door imitatievoegen, een balkon met balustrade en bolornamenten en een entablement voor het bovenvenster. Bewaard schrijnwerk van ramen en deuren. De afgebroken rechter woning was identiek, maar spiegelend uitgewerkt.