"De houten lepel" staat geboekstaafd als één van de oudste cafés in Antwerpen. Het dankt zijn naam aan de nabijheid van de gevangenis in de Begijnenstraat en verwijst naar het feit dat gevangenen vroeger enkel houten eetlepels kregen, omdat harde metalen of scherpe materialen niet toegelaten waren. Het volume is aanwezig op het primitieve kadasterplan van 1835 en is sindsdien weinig gewijzigd. Het gaat dus om een pand dat minimaal begin-19de-eeuws is. De gevelafwerking, met regelmatig geplaatste licht getoogde muuropeningen, een houten kroonlijst en een geprofileerde lijst onder de kroonlijst, wijst er op dat het parement vroeger een classicistische bepleistering had, wat overeenstemt met de 18de- of begin-19de-eeuwse gangbare bouwstijl.

Rode verankerde baksteenbouw onder pannen zadeldak en met hardstenen plint. Hoekpand met bijna vierkante plattegrond bestaande uit twee bouwlagen en drie + vijf traveeën. De muuropeningen zijn licht getoogd onder een rollaag en met een hardstenen onderdorpel. De drie rechter benedenvensters in de Begijnenstraat hebben een natuurstenen console onder de rollaag; blind bovenvenster in de deurtravee. Opvallend element zijn de witte natuurstenen hoekneggen op de eerste bouwlaag.