Achterin en in bebost gebied gelegen landhuis met bijgebouwen. Ingrijpend gerenoveerd en aangepast in de jaren 1970. Voormalig buitengoed van de adellijke Brugse familie van Ockerhout. De rechter bakstenen pijler van het (nieuwe) portaal heeft een gerecupereerde gevelsteen met opschrift "JOR. LAUR. VAN / OCKERHOUT / 1797". Volgens een grafplaat in de kerk van Zedelgem is deze Laurent-Carolus in 1815 hier (à sa maison de plaisance) gestorven. Pastoor Ronse beschrijft het domein als "Het hof ter zaele, ten noordoosten van de kerk in de bosschen over de Kezelbergstraat…gelegen…zeer wel onderhouden en uiterst schoon met zijn veelvuldige verscheidenheid en prachtige perspectieven…Het behoorde toe aan de Heeren van Ockerhout de ter Sale van Brugge…Heer van Hokerhout wordt in de dischrekening van 1728 vermeld, en in de lijst van parochianen van 1803 staat van de kerke tot het kasteel van d'Heer van Ockerhout... met zijn neerhof ging het kasteel bij verkooping over naar weledelen heer Leon Coppieters van Loppem. Buiten zeer ruime plaatsen, laat het niets meer van zijn waarde en voornaamheid zien. Zelfs verdwenen in het begin der jaren 1900 de arduinen zuilen der ingangpoort". Blijkbaar was dit een luisterrijk buitengoed met planmatige aanleg in het omringende bos. Eventueel is het nabijgelegen nummer 117 het (sterk gerenoveerde) door pastoor Ronse vermelde neerhof. Dit is eveneens eigendom achtereenvolgens van de familie van Ockerhout en Coppieters.

Op de Ferrariskaart (1770-1778) staat enkel het nummer 117 weergegeven als twee aparte volumes, vanaf de Diksmuidse Heirweg toegankelijk via twee dreven. Op een kadastrale kaart (1808-1810) uit de Napoleontische periode is nr. 119 erbij gekomen, een situatie die ook weergegeven is op het primitief kadasterplan (circa 1830), Jacobus van Ockerhout is de eigenaar. Het kadaster registreert in 1884 een herverkaveling van het "Ockerhout goed en keselberg" onder meer voor de aanplant van dennenbomen, wellicht in het kader van de industriële bosbouw. De eigenaar is dan baron Léon Coppieters. Het huis wordt gedeeltelijk gereconstrueerd waarbij het dwars geplaatste gebouw verdwijnt en het langshuis in westelijke richting wordt uitgebreid. (Ook het woonhuis van nr. 117 ondergaat dan een wijziging). De meest westelijke dreef wordt gesupprimeerd. In de jaren 1970 ingrijpend gerenoveerd wellicht met toevoeging van de dakkapellen en het portaal.

Een rechte, aarden toegangsweg, afgezoomd met struiken via smeedijzeren hekken gevat in bakstenen pijlers, leidt naar het huis. Lage, witbeschilderde en verankerde baksteenbouw boven gepekte plint en onder zadeldak (Vlaamse pannen). Huidig uitzicht hoofdzakelijk van circa 1880. Het rechterdeel (wellicht met de voormalige schuur met stalling), eventueel met oudere kern, heeft nog een aantal oorspronkelijke muuropeningen. Recente bijgebouwen. Achter het huis staat een oude, doorgeschoten beukenhaag.