Het industriële pand op nummer 52, anno 2010-2011 met lofts en kantoren, gaat terug op de gebouwen van koffiebranderij "De Roode Pelikaan", die sinds haar ontstaan 1863 in de Broederminstraat is gevestigd. Het volledige bouwblok in de uiterste noordoostelijke hoek van de Broederminstraat, vanaf nummer 38 tot aan de Ter Beke- en de Jonghelinckstraat, werd door de fabrieksgebouwen van de "Continentale maatschappij voor het branden van koffie" ingenomen.

Historiek

De gebroeders Van Leckwijck en Co starten in 1863 een koffiebranderij in de Broederminstraat, op het bouwblok aan het noordoostelijke einde van de straat. Het gebouw op nummer 52 gaat terug op een eind-19de-eeuwse opslagplaats die in 1898 door architect J.L. Hasse met twee verdiepingen wordt verhoogd. Een jaar later wordt het gebouw door dezelfde architect omgevormd tot bureaus. Links van het gebouw, op het bouwblok dat reikt tot aan de Hof ter Beke- en de Jonghelinckxstraat, zijn stapelplaatsen en ateliers.

In 1908 worden nummer 52 en de gebouwen ten noorden daarvan, gekocht door Aimé Hesbain, aannemer van openbare werken. Hij laat het gebouw op nummer 52 staan, samen met een atelier dat zich links daarnaast bevindt, en bouwt achterin het terrein een nieuw "magasin matériel et matériaux", ateliers en een conciërgewoning. Alle andere gebouwen grenzend aan de zijstraten worden gesloopt. Hesbain verkavelt de vrijgekomen gronden op de hoek met de Hof ter Beke- en Jonghelinckstraat voor de bouw van veertien eengezinswoningen: Broederminstraat 54 tot 60, Hof ter Bekestraat 2 tot 8, Jonghelinckstraat 2 tot 12. In het interbellum en de jaren 1940 is de NV Comanin in de gebouwen gevestigd; er gebeuren verschillende uitbreidingen en verbouwingen. In 2001 ondergaat de voorgevel een grondige renovatie naar een ontwerp van het Architektenatelier Boud Rombouts, in opdracht van de mede-eigenaars van het gebouw.

Beschrijving

De voormalige opslagplaats aan de straat is een baksteenbouw van vier traveeën en vijf bouwlagen onder plat dak. Het eind-19de-eeuwse pand werd in 1898 met twee verdiepingen opgehoogd. De ondiepe linkertravee vormt de doorgang tot de binnenkoer, de andere drie traveeën lopen ver door, waarbij de langsgevel op de binnenkoer met getoogde muuropeningen is verlicht. De voorgevel die vermoedelijk sinds het interbellum over de eerste twee bouwlagen bekleed is met een parement uit Marbrite-glastegels in gevlamd groen doorspekt met zwart, kreeg in 2001 een originele façelift. Doorlopend over de drie bovenste verdiepingen, met uitsparing van de vensters, kwam een grafische beschildering met verklarende teksten van synoniemen met betrekking tot het begrip 'gevel'. De uittreksels uit Van Dale Groot Woordenboek der Nederlandse Taal betreffen onder meer de woorden facade, front, face, facelift, frontaal, faciaal, facie, facies, frontispice en frontispies.

Oorspronkelijk bevond zich links van de inrijpoort eveneens een atelier, dat omstreeks 1920 werd gesloopt. Parallel met de voorbouw, achterin het perceel, ligt het atelier van 1908, eveneens in rode baksteenbouw.