Dit eind-19de-eeuwse neoclassicistische burgerhuis is een voorbeeld van de oorspronkelijke basisbebouwing van het Zuid. De straten in deze wijk werden gedomineerd door de witgeschilderde lijstgevels van drie traveeën en drie bouwlagen tellende rijwoningen, al dan niet in appartementen onderverdeeld. Deze homogeniteit en standaardisatie heeft het karakter van het Zuid bepaald.

Deze woning volgt de standaard omvang en opbouw, maar wijkt in de decoratie en detaillering van het schrijnwerk af van de reeksbouw. Kroonlijst op klossen, hardstenen plint met segmentbogige kelderopeningen, kordonlijsten en doorlopende onderdorpels, rechthoekige muuropeningen, imitatievoegen op de begane grond. Accent op centrale travee door balkon met balustrade en fraai, gebogen fronton als bekroning van het deurvenster. Op de borstweringen van de bovenvensters werden neorenaissance plantenslingers aangebracht; waaiervormig ingevulde korfbogige boogvelden. Het originele schrijnwerk van deur en ramen werd achter de PVC beglazing bewaard. Het ajourwerk van de betraliede deur en de gedeelde rondbogige bovenlichten zijn het vermelden waard.