Eigen woning van architect Marc Dessauvage (1931, Moorslede - 1984, Brugge) zogenaamd "Villa Palladio". Beschermd als monument bij M.B. van 29/10/2008. Opgenomen door de gemeente Zedelgem op de lijst van het erfgoed op haar grondgebied.

Het huis is ingeplant in een residentiële wijk waarvoor in de jaren 1970 een bosrijk gebied werd verkaveld. De villa is ontworpen in 1972 en gerealiseerd tussen 1978-1980.

Historiek. Meest representatieve van een aantal woningen getypeerd door een strakke geometrie bepaald door een symmetrisch uitgewerkt rooster van vierkanten, geconcipieerd rond een centraal trappenhuis. Dit in tegenstelling tot een eerste reeks organische woningen waarbij het interieur als het ware wordt verder gezet in de natuurlijke omgeving.

Marc Dessauvage studeert architectuur tussen 1952 en 1957 aan het Hoger Architectuurinstituut Sint-Lucas in Gent. Daarnaast volgt hij lessen stedenbouw in Sint-Lucas en het NHIBS te Antwerpen. Eind jaren 1950 loopt hij stage bij ingenieurarchitect Hugo Van Kuyck in Antwerpen. Hij ontwerpt meerdere religieuze gebouwen in een synthese van de architectuur van Mies van der Rohe en Le Corbusier.

Dezelfde kenmerken als voor de 'huiskerken' worden toegepast bij een groot aantal privéwoningen.

Vanaf circa 1965 ontwerpt Dessauvage de zogenaamde 'Palladiaanse' woningen waaronder zijn woning in Loppem. In tegenstelling tot het organische wordt hier een formele taal gebruikt, gekenmerkt door strakke geometrie. De ontstane breuk met de natuurlijke omgeving wordt verzacht door deze laatste structureel aan te passen.

Beschrijving. De aanwezigheid van waterpartijen (natuurlijke en aangelegde grachten) bepaalt mede de conceptie van de woning. De drassige ondergrond noopt de architect de woning te laten rusten op vier steunpunten. Dit, gecombineerd met de aanwezigheid van het water onder het huis, geeft het de indruk dat het huis zweeft als een gedematerialiseerde constructie in het bos.

Het 'Palladiaanse' huis is in kruisvorm gebouwd en doet denken aan de Villa Rotonda in Vicenza, in de 16de eeuw gebouwd door architect Andrea Palladio (Vicenza). Het materiaal bestaat uit onbewerkte betonnen bouwstenen. Dit versterkt de symbiose met het omgevende groen. Weliswaar staat het huis duidelijk afgetekend in het bos maar is er toch geen sterke afbakening tussen culturele en natuurlijke elementen.

De plattegrond ontvouwt een repetitief gebruik van vijf vierkante modules bestaande uit een centraal vierkant en vier armen die de funderingszones vormen. Het centrale vierkant is in de hoeken uitgebouwd met glaspartijen die aansluiten op de vier armen. De vormgeving van het huis wordt bepaald door de afwisseling van robuuste massiviteit door de gesloten muren en de transparantie en lichtheid van de glaspartijen. De noordgevel is eerder gesloten, terwijl de andere gevels meer zijn opengewerkt.

Trapjes in betontegels aan voor- en achterdeur geven toegang tot het huis en het terras. Deze is in hetzelfde bouwmateriaal aangelegd als het huis en volgens het modulair vierkant plan. Een betonnen strook verbindt het terras met het huis en een brug over de gracht met de omliggende natuur.

De vrij grote ramen beantwoorden eveneens aan een modulair systeem. Het schrijnwerk met donkere houtkleur is net zoals de buitendeuren eenvoudig uitgewerkt.

Het interieur heeft een open structuur die, ondanks de beperkte woonruimte, toch een sterke ruimtelijkheid uitstraalt. De kamers staan met elkaar in verbinding, in het huis is geen enkele deur aanwezig waardoor contact steeds mogelijk is. Toch bieden de strategisch geplaatste wanden enige privacy. Openheid en geslotenheid worden met elkaar in evenwicht gebracht. Alle ruimtes zijn gelijkwaardig en hebben geen vaste functie. De leefruimtes situeren zich in het zuiden, de sanitaire functies bevinden zich aan de noordkant van de woning. Het centrale deel heeft geen verdieping en behoudt zo een open karakter. Hier bevindt zich het ronde trappenhuis met de trap leidend naar de verdieping boven de vier armen. Op de verdieping is de circulatie rond het centraal gedeelte onderbroken. Daardoor is de ruimte, gericht naar het zuidoosten, over de volledige hoogte geopend. Dit geeft als effect de dynamiek van een diagonale beweging doorheen de woonruimte.