Hoeve zogenaamd "HET WATERKE" zie houten uithangbord, beschermd als monument bij M.B. van 25/06/2002. Toegankelijk via een gekasseide oprit, de erftoegang wordt geflankeerd door overhoeks geplaatste, witbeschilderde bakstenen pijlers met rechts een gevelnis onder mijterboog met beeld van Maria.

De eerste vermelding van de hoeve "te waterken" dateert van 1526. De hoeve zou in deze periode in handen zijn van de familie Kindt. Bebouwing afgebeeld op de Grote Kaart van het Brugse Vrije door Pieter Pourbus (1571) gekopieerd door Pieter Claeissens (1601). Halverwege de 17de eeuw is de eigenaar Pieter Kindt. De hoeve wordt dan beschreven als "dhofstede met een woonhuys, schuere, stallen ende mote, daerop hij zelve woont". De grachten rond de motte en de beek treden tijdens de winter regelmatig buiten hun oevers, waardoor het huis te lijden krijgt onder waterschade. In 1768 wordt de hoeve gekocht door de pachter van het nabijgelegen tolhuis en herberg *"Heidelberg". Het wordt beschreven als "het waterken, een schoon ende welbehuyst hofstedeken". Op de Ferrariskaart (1770-1778) komt het hoevetje eigenaardig genoeg niet voor.

Huidig uitzicht met 18de-eeuwse kern en 19de-eeuwse aanpassingen. Boerenhuis ten oosten van het erf en dwars op de straat georiënteerd. Verankerde baksteenbouw (verschillende soorten baksteen) onder zadeldak (Vlaamse pannen). Aan erfzijde witbeschilderd boven een gepekte plint, licht getoogde muuropeningen. Beluikte vensters met kleine roedeverdeling, bewaard schrijnwerk eventueel van circa 1800.

Achtergevel met houten, beluikt kozijn met kleine roedeverdeling en segmentboogdeur onder strek.

Interieur met 18de-eeuwse deur, dubbele schouw met geprofileerde houten schouwbalk en spinde. Kelder onder tongewelf en voutekamer bevloerd met rode plavuizen.

Schuurstalvolume ten westen van het erf in verankerde baksteen onder zadeldak, sporen van verbouwingen en aangepaste muuropeningen.