Bewaarde bijgebouwen van voormalige herberg en watermolen "De Watermolen".

Historiek. De bouw van de herberg met watermolen zou teruggaan tot het einde van de 17de eeuw en verband houden met de drooglegging van de moerassige vijvers in de omgeving. De bebouwing wordt opgetrokken langs de toenmalige "Torhoutschen Brugghewegh", op de kruising met de Watermolenbeek. De herberg combineert van bij het begin de uitbating van een watermolen aan de zuidgevel. In 1710 is er sprake van "dhofstede, scheure en stallynghe met den watermeulen en syn toebehoorten daer Pieter Kempe woont". Het zou gaan om een langgestrekt laag dubbelhuis van zeven traveeën met aanbouwen links (een schuur) en rechts (maalderij) later omgevormd tot twee voutekamers. De beek dient als aandrijving van de maalderij en later ook om het op peil houden van de waterstand in de visvijvers van de adellijke familie de Schietere uit Brugge. Omwille van het geringe verval van de beek wordt in 1727 de molenactiviteit gestaakt en het gebouw verder als herberg en hofstede uitgebaat. De aanleg van de Torhoutsesteenweg in 1754 verhoogt de herbergactiviteit. Na de Eerste Wereldoorlog wordt de herberg eigendom van de abdij van Zevenkerke (zie Brugge, Sint-Andries). In 1929 verhuist de handbooggilde Sint-Sebastiaan van de afspanning de *"Heidelberg" naar de "Watermolen". Op de achterliggende weide wordt een staande wip opgericht. Bij een heraanleg en rechttrekken van de bocht in 1956 wordt de herberg met woonhuis afgebroken. De bijgebouwen blijven behouden en bieden nu onderdak aan de schuttersgilde.

Beschrijving. Witbeschilderde en verankerde bakstenen gebouwen onder zadeldaken (Vlaamse pannen) omgeven door grasvelden. Dwarsschuur met asemspleten en stallingen.