Hoeve met oude schaapskooi. Losstaande bestanddelen rondom een ruim rechthoekig, deels begraasd erf. Oude lindes markeren de oorspronkelijke erftoegang (nieuwe toegang rechts van de lindes). Het erfperceel en het perceel ten oosten van het boerenhuis is omhaagd door een gemengde haag (meidoorn, hulst en beuk). Recente loodsen rond de hoeve. Een 19de-eeuwse schuur in houtbouw ten noorden van het erf is recent ingestort.

De site is als dusdanig aangeduid op de Ferrariskaart (1770-1778): de huidige Veldstraat is op dat moment nog niet aangeduid ter hoogte van de hoeve, wel een lange erfoprit naar een nu verdwenen deel van de Veldstraat. De hoevesite is als dusdanig reeds aangeduid op het primitief kadasterplan (circa 1835), eigenaar op dat moment zijn de erfgenamen, Van Outryve d’Idewalle uit Brugge: op een groot erf- en boomgaardperceel zijn een viertal losstaande bestanddelen met U-vormige opstelling aangeduid. Ten zuidoosten van het erf, dicht bij de dan nog kronkelende straat weergave van het huis. Ten oosten van het huis een groot hofperceel. Dezelfde situatie is weergegeven op de Atlas der Buurtwegen van circa 1841 (zie illustratie). In 1840 is Eduardus Denieuwland uit Brugge eigenaar en wordt de straat ter hoogte van de hoeve rechtgetrokken. Blijkens het kadaster wordt voor 1932 een klein landgebouwtje aan de straatzijde (bakhuis) afgebroken.

Ten oosten van het erf, boerenhuis, als volume als dusdanig reeds grotendeels aangeduid op het primitief kadasterplan (circa 1835). Verankerde witgeschilderde baksteenbouw onder zadeldak (rode Vlaamse pannen). Een aantal verbouwingen in de loop van de 20ste eeuw, de rechthoekige muuropeningen en brede dakkapel in de erfgevel dateren uit het midden van de 20ste eeuw. Roodbakstenen linker zijgevel met aftekening van ouder en smaller volume in gele baksteen, het grotendeels bewaarde aandak met vlechtingen wijst op een vrij scherpe dakhelling van de oorspronkelijke constructie.

De achtergevel bewaart zijn 19de-eeuws karakter: links opkamer met houten kruisvenster met roedeverdeling en diefijzers, centraal de getoogde deur onder luifel (lessenaarsdak met Vlaamse pannen, gekartelde windborden), rechts een getoogd venster met bewaard raam met kruisindeling en grote roedeverdeling.

Ten noordoosten van het erf, stalling onder zadeldak (rode Vlaamse pannen), volume als dusdanig reeds aangeduid op het primitief kadasterplan (circa 1835). Gele en rode baksteenbouw, erfgevel witgeschilderd. Getoogde en rechthoekige muuropeningen, deels gewijzigd. In de rechter zijgevel, 'duivengaten'. In de linker zijgevel tekent zich een ouder en smaller volume in gele baksteen af.

Ten westen van het erf, schaapskooi onder schilddak (rode Vlaamse pannen, klimmende laadvensters). Het gebouwtje klimt mogelijk op tot het midden van de 18de eeuw, vooral de lage gevelwanden en lage dakoverstek wijzen in de richting van de functie als schapenstal. Het volume is vermoedelijk reeds aangeduid op de Ferrariskaart (1770-1778), zeker op het primitief kadasterplan (circa 1835). Constructie in houtbouw, houten muurplaten op lage, zwartgeschilderde bakstenen voeting, stijlen op geregelde afstand van elkaar, eveneens schoren. Op vandaag zijn de vakken tussen de stijlen ingevuld met cellenbeton, oorspronkelijk kan hier een houten beplanking verwacht worden.

Bewaarde kapconstructie op ankerbalkconstructie met korbelen, gebintes bestaande uit schaargebinte en een makelaar met windschoren (pen- en gatverbindingen, toognagels).