Kleine hoevesite in kern daterend uit de eerste helft van de 19de eeuw. Onverhard erf, markerend hooischuurtje aan de straatzijde, gemengde haag van hulst en meidoorn, omgevende weiden.

De hoevesite is als dusdanig reeds aangeduid op het primitief kadasterplan (circa 1835), met als eigenaar een landbouwer: L-vormige opstelling van huis met 'hof' en een landgebouw op een erf met boomgaard. In 1872 wordt door Alberic de Crombrugghe de Looringhe, eigenaar uit Sint-Gillis (Brussel) het bestaande landgebouw uitgelengd en een landgebouw aan de straatzijde bijgebouwd waardoor een U-vormige opstelling ontstaat. In 1941, verschillende uitbreidingen aan woonhuis en landgebouw, wellicht waren deze veranderingen reeds van vroegere datum: hierdoor ontstaat een meer gesloten opstelling van de landgebouwen.

Ten noorden van het erf, boerenhuis van drie traveeën onder zadeldak (rode mechanische pannen), links aanbouw onder lessenaarsdak. Witbeschilderde verankerde baksteenbouw boven grijsbeschilderde plint. Getoogde muuropeningen onder strek, luiken (overig houtwerk niet zichtbaar tijdens veldwerk). Ten zuidwesten van het erf, nutsgebouwen in L-vormige opstelling. De schuur ten westen van het erf gaat in kern terug tot 1835, maar wordt uitgelengd in 1872. Het hooischuurtje ten zuiden van het erf dateert volgens het kadaster van 1872. Het kadaster noteert de verbinding tussen de schuur en het hooischuurtje in 1941, maar dit is wellicht een oudere toestand.

Verankerde roodbakstenen dwarsschuur onder golfplaten zadeldak. Getoogde schuurpoort onder strek.

Hoge hooischuur: twee bouwlagen onder zadeldak (golfplaten, vermoedelijk ter vervanging van strodak). De basis aan de straatzijde is opgetrokken in rode baksteen, daarboven constructie in stijl- en regelwerk met beschieting in golfplaten, vermoedelijk ter vervanging van strodak. De linker zijgevel (gezien vanaf de straatzijde) is ook beschoten met golfplaten, de rechter zijgevel (ter hoogte van de erftoegang) bewaart nog zijn oorspronkelijke beschieting met stro. Hier aanbouw onder lessenaarsdak (rode Vlaamse pannen) met beplankte wand. De verbinding tussen schuur en hooischuurtje dateert uit de eerste helft van de 20ste eeuw zie baksteentype en kadasteronderzoek.