Op dit perceel was een katoenfabriek gevestigd waarvan de gebouwen na de Tweede Wereldoorlog herbestemd werden als kantoren, eerst voor de Union Cotonnière (UCO), nadien voor de universiteit (oud rectoraat). Achteraan het perceel, aan de Schelde, werd in 1977 het nieuw rectoraat gerealiseerd, een hoogbouw naar ontwerp van architectenkoppel Jean Zerck en Claire Mulder.

Tijdens het ancien regime werd dit perceel gedeeltelijk ingenomen door het klooster en de school genaamd Crombeen, gesticht in 1715 in het ouderlijk huis van juffrouw Crombeen en in 1888 overgebracht naar de Tentoonstellingslaan nummer 4. Het grootste gedeelte van de oude klooster- en schoolgebouwen werd in de loop van de 20ste eeuw gesloopt.

Begin 19de eeuw werd op deze plaats reeds de katoenfabriek A. Van Hove opgericht, die vanaf 1849 de zone achter de woningen der Sint-Pietersnieuwstraat inpalmde. Het huidige volume aan de straat dateert hoogstwaarschijnlijk van 1912 en behoort tot het type van de Manchesteriaanse spinnerij. Nadat het gebouw eerst tot magazijnen omgevormd was, werd het rond 1949 grondig aangepast tot burelen van de N.V. "Lucht en Licht", en nadien tot kantoorgebouwen voor het UCO naar ontwerp van Jean Hebbelynck en sinds eind jaren vijftig als rectoraat. Omwille van deze herbestemmingen werd de gevelordonnantie gewijzigd en werd het gebouw verhoogd met een zolderverdieping onder een plat dak zodat het nu een halfondergrondse kelderverdieping en vier volwaardige bouwlagen telt. De vroegere interne metaalstructuur bleef wel bewaard, doch is deels in beton ingegoten of verborgen achter recentere binnenwanden en schotten.

Rechts, palend aan de Schelde bevindt zich het zogenaamde "nieuw rectoraat", een sober maar krachtig en functioneel kantoorgebouw in glas, staal en beton van 1977 naar ontwerp van architectenkoppel Jean Zerck en Claire Mulder. Al in 1970 diende de rijksuniversiteit een aanvraag in voor een administratief gebouw op dat perceel naar plannen van Zerck-Mulder. Deze aanvraag werd echter geweigerd omdat het gebouw ingeplant werd aan de straat, waardoor het oude rectoraat volledig ingebouwd werd en waardoor de interessante open groenzone aan de straat verloren zou gaan. De plannen hiervoor werden opgemaakt 30 september 1969 en werden voorgesteld door directeur-generaal ingenieur Prosper Zerck (Ministerie van Nationale Opvoeding, Technische Dienst der Rijksuniversiteit, Sint-Pietersnieuwstraat 25, Gent). Het gebouw bestond uit een middelhoogbouw met L-vormige plattegrond onder een plat dak en met een uniforme, modernistische gordijngevel, bestaande uit elementen in architectonisch beton en aluminium ramen. Twee jaar later verleende het college van burgemeester en schepenen wel haar goedkeuring voor nieuwe plannen van dezelfde architecten voor de uitbreiding van het rectoraat (gedateerd mei 1972 en opnieuw voorgesteld door Prosper Zerck). De realisatie van deze plannen was in handen van het aannemingsbedrijf Roger Wyckaert.

Het gerealiseerde gebouw bestaat uit een rechthoekige hoogbouw van negen bouwlagen met een kelder en een bijkomende technische verdieping. Bij de overige bouwlagen bestaat dit volume uit een volledig open kantoorruimte die aan de oost-, noord- en zuidzijde via een gang verbonden is met een kleine ovalen ruimte. Deze ruimtes bevatten de verticale circulatie (aan de noord- en zuidzijde) en het sanitair (aan de oostzijde). De gevels van deze ovalen aanbouwen zijn volledig gesloten (met uitzondering van twee smalle verticale lichtstroken) en bekleed met verticaal geribde betonpanelen. Ook de korte zijgevels (aan de noord- en zuidzijde) van het rechthoekige hoofdvolume zijn volledig gesloten (bekleed met betonnen panelen). De lange oost- en westgevel hiervan, en de gevels van de gangen naar de aanbouwen zijn afgewerkt met gordijngevels, die bestaan uit een combinatie van fijne verticale elementen in architectonisch en donker schrijnwerk, ingevuld met glas en donkere gevelpanelen als borstwering.  

Rijksuniversitaire gebouwen, rectoraat, beheer en technische dienst. Achterin gelegen gebouwen voorafgegaan door een deels beplant voorplein dat voornamelijk dienst doet als parking. Links het zogenaamde "oud rectoraat" van vijf bouwlagen ondergebracht in een daartoe aangepast voormalig fabrieksgebouw, vroeg voorbeeld van adaptive re-use van een textielfabriek.

Begin 19de eeuw werd op deze plaats reeds een klein katoenfabriekje A. Van Hove opgericht, dat vanaf 1849 de zone achter de woningen der Sint-Pietersnieuwstraat inpalmde. Het huidige volume dateert hoogstwaarschijnlijk van 1912. Nadat het gebouw reeds tot magazijnen omgevormd was, werd het rond 1949 grondig aangepast tot burelen der N.V. "Lucht en Licht", nadien tot rectoraat. Dit laatste behield, ondanks de wijziging der gevelordonnanties met zijn kelderverdieping en drie bouwlagen (en verhoogd met een zolderverdieping onder plat dak), nog steeds het karakter van een Manchesteriaanse spinnerij. De vroegere interne metaalstructuur bleef bewaard, doch is deels in beton ingegoten of zit verborgen achter recentere binnenwanden en schotten.

Met het gebouw van de socialistische "Vooruit" welke boven de "fabriek" uitsteekt wordt een bijzonder ideologisch-geladen beeld geschapen.

Rechts, palend aan de Schelde het recente "nieuw rectoraat", een glas, staal en betonbouw van 1977 naar ontwerp van architect Zerck-Mulder. Voorheen werd dit perceel gedeeltelijk ingenomen door het klooster en de school genaamd Crombeen, gesticht in 1715 in het ouderlijk huis van juffrouw Crombeen en in 1888 overgebracht naar de Tentoonstellingslaan nummer 4. Het grootste gedeelte van de oude klooster- en schoolgebouwen werd in de loop van de 20ste eeuw gesloopt.