Hoeve bestaande uit voornamelijk 19de-eeuwse gebouwen, opklimmend tot de laatste decennia van de 18de of de eerste van de 19de eeuw en gelegen op een oudere feodale site.

Historiek

Op een kaart van de heerlijkheid Willecomme uit 1616 wordt op deze plaats een belangrijke hoeve weergegeven, met opperhof-neerhof structuur: het boerenhuis binnen achtvormige omwalling, een zuidelijk landgebouw binnen ruimere omwalling. Op het landboek van Pittem (1761) wordt geen bebouwing meer aangeduid, wel is nog een circulaire grachtstructuur bewaard. Op de Ferrariskaart (1770-1778) is geen bebouwing waarneembaar, wel op het primitief kadasterplan (circa 1830): twee parallelle volumes, gelegen ten zuidoosten van de nog gedeeltelijk bewaarde circulaire structuur. In de jaren 1850 wordt volgens kadaster een nieuw bakhuis gebouwd op de westelijke perceelgrens, geregistreerd in 1862. Een klein volume aan oostzijde, vermoedelijk een ouder bakhuis, wordt afgebroken. De schuur wordt verlengd. Het boerenhuis wordt volgens kadastergegevens in 1864 volledig herbouwd. In 1943 worden vergrotingen van het huis en volgens plan ook van de schuur (achterzijde) gerealiseerd.

Beschrijving

Hoeve bereikbaar via erfoprit en ijzeren hek tussen betonpijlers. Twee parallelle volumes rond een erf in losse verharding met grasperken en boom. Ten noorden bevindt zich een 19de-eeuws eenlagig boerenhuis onder zadeldak in mechanische pannen, met recenter aanpalend enkelhuis onder hogere nok. Ten westen het oude woonhuis van vijf traveeën (dubbelhuistype), in verankerde donkerrode baksteenbouw met gecementeerde plint, bovenaan afgezoomd door een houten geprofileerde kroonlijst. Getoogde deuropening onder strek, vensters onder betonlatei. Bewaarde T-ramen en luiken. Voorliggende bakstenen stoep in visgraatverband. Aan oostzijde een hoger opgetrokken eenlagig woonhuis van twee traveeën in lichtrode bakstenen, onder zadeldak met dakkapel. Rechte muuropeningen onder strek, bij de deur onder luifel en bovenlicht. Bewaard houtwerk. Gecementeerde plint. Ten zuiden van het erf een langgerekt landgebouw onder verspringend zadeldak in (Vlaamse en mechanische) pannen. Lager centraal stalgedeelte met gedichte asemgaten en gewijzigde muuropeningen. Oostelijk schuurdeel onder hogere nok, met zijgevel voorzien van een getoogde muuropening en mijterboogvormige kapelnis met jaartalsteen "1930" in de top. Hoger opgetrokken aanbouw uit de eerste decennia van de 20ste eeuw ten westen, met muuropeningen onder betonlatei.