Aan het uiteinde van het Zuiderterras werd in 1989-1991 een nieuw paviljoen gebouwd met horecafunctie. Het is één van de bekendste ontwerpen van de ArchitectenWerkGroep A.W.G. (bOb Van Reeth, Marc Van Bortel, Mica Franck, Geert Driesen) en is een belangrijk herkenningspunt op de kaaien.

Historiek

Door de bouw van de afdaken op de Scheldekaaien circa 1884, werd de Schelde aan het zicht van de wandelaars onttrokken. Tussen de Schelde en de afdaken 20-21 werd daarom het Zuiderterras gebouwd. De verhoogde wandelweg zelf is in een functionele bouwstijl opgetrokken, aansluitend bij de afdaken en is bereikbaar via een dubbele trap tegenover de Sint-Jansvliet en een natuurstenen helling in historiserende stijl aan het Steenplein. Een gelijkaardige helling leidt de wandelaar naar het Noorderterras. Beide waren samen met de paviljoenen op het einde van de wandelterrassen een idee van Frans Gittens van circa 1880.

Op het zuidelijk uiteinde van het Zuiderterras werd een paviljoen voorzien op vierkante plattegrond in neoclassicistische stijl, bekroond met attica en houten lantaarn. De vier identieke gevels waren geritmeerd door pilasters en rondbogige muuropeningen in geprofileerde omlijsting; driehoekig fronton. Dit paviljoen brandde af in 1973 en werd in 1977 afgebroken. In 1989-1991 werd het vervangen door een nieuw paviljoen naar ontwerp van de ArchitectenWerkGroep A.W.G. De neogotische tegenhanger van dit paviljoen op het Noorderterras bleef bewaard.

Beschrijving

Het paviljoen op het Zuiderterras is een opvallend gebouw in een hedendaagse, vooruitstrevende architectuur. Het is een gebouw waarmee het bureau van architect bOb Van Reeth bij een ruim publiek bekendheid geniet.

Het paviljoen is gebouwd op het einde van het Zuiderterras, op de plaats van het oorspronkelijke paviljoen. Het nieuwe gebouw kreeg grotendeels hetzelfde volume als het oude, met toevoeging van een rond torenvolume. Het vierkante hoofdgebouw herbergt een cafetaria op het niveau van het wandelterras, met verdiepinghoge vensters die een mooi zicht op de Schelde bieden. Daarboven is een restaurant en een belvedère geplaatst. Onder het dak zit de open keuken. Het gebouw rust op een witte sokkel met patrijspoortvormige ramen op straatniveau; op dit niveau zijn dienstruimtes ondergebracht. Deze sokkel is waterdicht afgesloten, een must voor een gebouw dat binnen de grenzen van de waterkeringsmuur ligt. Het meest opvallende deel van het paviljoen is de torenvormige uitbouw aan zuidkant, voor lift en trappen.