Historische, omgrachte site, mogelijk teruggaand op een opperhof-neerhofstructuur, locatie van het nu verdwenen Hof van Herent (Castellum de Herent). Momenteel eind-19de-eeuws landhuis in sterk vervallen toestand. Landelijk gelegen, vlak ten zuidwesten van het kanaal Leuven-Dijle, toegankelijk via lange dreef ten zuiden.

De site wordt reeds vermeld in 1304 in het Liber Ecclesiae van Herent als "Hof van Nodebeke". In 1538 wordt ze in een schepenakte omschreven als een omgrachte hoeve ("'t Hoff van Noyebeke"). In de 17de eeuw omgevormd tot landhuis, afgebeeld op een gravure van Jacob Harrewijn van 1696 ("Castellum de Herent"). Hier is de site weergegeven als twee rechthoekige eilandjes met links (ten westen) de tuin in de stijl van de symmetrische barokke Franse kasteeltuinen met typische loofwerkparterres. Rechts het herenverblijf op rechthoekige plattegrond opgebouwd uit drie diephuizen met trapgevels. Hiervoor (ten oosten) de erekoer met stallingen. Op de Ferrariskaart (1771-1777) is eenzelfde dubbele eilandstructuur te zien, met ten westen de tuin, ten oosten het kasteel zelf, met een meer onregelmatige schikking dan op de schets van 1696. De toegang bevond zich in het oosten. In het omringende gebied is de vandaag nog ten dele bewaarde rechte drevenstructuur, met als centrum het kasteel, weergegeven. Ten zuidoosten bevonden zich de – nu verdwenen – visvijvers. Op het primitief kadasterplan, opgemaakt in 1813, is het zuidelijk gedeelte van het kasteel, met de ronde hoektorentjes, nog afgebeeld, naast het landhuis waarop het huidige teruggaat. Rond 1830 was baron Emmanuel Van der Linden-d'Hoogvorst eigenaar van het goed, dat tot nu zijn naam draagt. In 1899 werd het huidige gebouw opgetrokken op de plaats van een iets kleiner landhuis, het is niet duidelijk of dit een restant van het kasteel was. In de kadastrale legger is er sprake van een "reconstruction totale". Het nieuwe landhuis werd voor een klein gedeelte opgetrokken met recuperatiemateriaal (zandsteen). De tegenwoordig gedempte dwarsgracht wordt nog weergegeven op de topografische kaart van 1908, op die van 1931 niet meer.

Oorspronkelijk rechthoekige omgrachting met dwarsgracht, nu enkelvoudige rechthoekige omgrachting, met centraal eind 19de-eeuws landhuis. De oostelijke toegang tot het goed (via een brug) is geflankeerd door twee witgeverfde natuurstenen geblokte hekpijlers op gepikte ijzerzandstenen plint, ertussen ijzeren poort, voorafgegaan door twee witte paardenkastanjes. De bovenbouw is aan de voorzijde opgebouwd uit zandsteen, aan de achterzijde zand- en ijzerzandstenen hoekblokken met bakstenen vulling. Bovenaan afgezet met omlopende waterlijstjes.

Bakstenen landhuis (kadastraal geregistreerd 1899) op rechthoekige plattegrond van vier traveeën en twee bouwlagen onder kunstleien schilddak. Met schijnvoegen gecementeerde lijstgevel op blauwgeverfde plint. De drie rechtse traveeën vormen een strak geritmeerde dubbelhuisopstand, de linkse travee, mogelijk dienstingang, valt hier feitelijk buiten. Steekboogvormige gevelopeningen met vlak geriemde omlijstingen en vlakke trapeziumvormige sluitstenen. De borstweringen van de vensters van de verdieping dragen een licht verheven gecementeerde decoratie. Bekroond met houten kroonlijst. Achtergevel (ten westen) met éénlaagse uitbouw, bekleed met rode kunstleien. Tegen de zuidgevel restant van metalen serre of veranda waarvan alle glas verdwenen is. Rechts (ten noorden) met schijnvoegen gecementeerde bakstenen éénlaags koetshuis met gedrukte rondboogvormige poort, gebouw deels ingestort. In de achtergevel (westgevel) van het koetshuis gebruik van gerecupereerde zandsteen in de opstand (mogelijk gerecupereerd muurdeel).