Op het einde van de straat gelegen langgestrekte hoeve met hopast. Dit is één van de weinige bewaarde hopasten in Sint-Ulriks-Kapelle, ten westen hiervan ligt ook het laatste bewaarde hopveld van de gemeente.

Op de locatie van de heden sterk aangepaste langgestrekte hoeve was al bebouwing aanwezig in de 19de eeuw (zie historische kaarten). De ast wordt voor het eerst op het kadaster geregistreerd in 1946, dit is ook het jaar van ingebruikname. Een aantal jaren later, in 1952, wordt er op het kadaster een vergroting van de ast geregistreerd, waarschijnlijk ging het hier om de bouw van een nieuwe ast. Volgens de huidige eigenaar zou de ast gebouwd zijn naar voorschriften opgelegd door de overheid en om subsidies te verkrijgen voor de bouw. De ast was een warmeluchtast, waarbij de warme lucht doorheen buizen onder de eestvloer gestuurd wordt.

Sterk aangepaste langgestrekte hoeve van één bouwlaag onder pannen zadeldak (nok loodrecht op de straat), nu verdeeld in twee woningen. De eerste drie traveeën hebben hun oorspronkelijk uitzicht bewaard; rechthoekige muuropeningen onder houten latei en met bakstenen ontlastingsboog. Hopast: rechthoekige bakstenen constructie van twee bouwlagen onder zadeldak van golfplaten; getoogde en rechthoekige muuropeningen.