Arthur Himschoot is bevriend met vader Antoon Braem via de turnvereniging van de tuinwijk Unitas. Hij werkt voor de overheid en woont al in de Drakenhoflaan in Deurne-Zuid op het moment dat hij, vermoedelijk in 1936, de bouwaanvraag voor dit project indient. De bouwgrond ligt vlakbij het kruispunt met de Boekenberglei, tegenover de Sint-Jozefskerk. De woning Himschoot behoort tot de reeks opdrachten die Braem uitvoert in samenwerking met zijn studiegenoot Marcel Segers. Mogelijk werkt hij er deels aan vanuit Parijs, waar hij in deze periode stage loopt bij Le Corbusier. De invloed van deze laatste op het ontwerp is dan ook onmiskenbaar.

Braem tekent een woning met op de gelijkvloerse verdieping een praktische circulatie en een mooie omkadering voor de ontvangst van bezoek. Gasten bereiken via een ruime hal het conventionele salon en hebben de vestiaire en het toilet binnen handbereik. De centraal gelegen keuken is even snel bereikbaar vanuit het ontvangstvertrek als vanuit de woonkamer achterin. Woonkamer, terras en tuin hebben 's middags en 's avonds zon. De wintertuin ligt in het verlengde van de keuken en is zowel van daaruit als vanuit de living en vanaf het terras toegankelijk. De centrale trap is een halfronde wenteltrap. Op de eerste verdieping bevinden zich drie slaapkamers en een badkamer. De tweede verdieping wordt vooraan ingenomen door een ruim multifunctioneel vertrek - bureau / speelkamer / naaikamer - en achterin door een bergruimte en een dakterras, gericht op het zuidwesten. In de kelder bevinden zich de gebruikelijke kolenkelders en een waskelder. Vlak naast de voordeur kan men via een schuifdeur in staalplaat van op de straat zijn fiets in een rek hangen.

De schetsen van de voorgevel tonen weinig variatie, de compositie was blijkbaar snel naar wens. Nochtans liep de jury van de Prijs Van de Ven niet hoog op met de vertaling van de vertrekken in de gevel (zie verder). Er zijn stalen ramen, twee grote voor het salon en de hobbyruimte op de tweede verdieping, en een bandraam ter hoogte van de twee slaapkamers vooraan. De kenmerkende ronde glasstenen die de ingang flankeren, markeren de plaats van het toilet en laten er licht binnen. Het bovenlicht van de voordeur is bijna even hoog als de deur zelf. Braem maakte voor deze asymmetrische gevelcompositie gebruik van de tracés régulateurs, een systeem van Le Corbusier om de maten en verhoudingen van een ontwerp te verfijnen door middel van corrigerende hulplijnen, en dat als de voorloper van diens Modulor kan beschouwd worden. Op die manier moest de compositie van de gevel worden afgestemd op het gezichtsveld van wie naar de woning keek.

Aanvankelijk lijkt de voorkeur uit te gaan naar een parement van gele baksteen met horizontale voegen, in contrast met een zwarte sokkel en blauw schrijnwerk. Uiteindelijk is er uit besparing voor gekozen om goedkopere bakstenen te verwerken, gemetseld in klamplagen met een tegelverband, wat minder goed isoleert maar wel voor een aparte textuur zorgt. Een richtlijn in het lastenboek zegt dat de voegen moeten worden opgevuld met cement van dezelfde kleur als de baksteen, om een zo egaal mogelijk oppervlak te verkrijgen. De gevel heeft nu een bruinrode kleur, met een iets donkerdere tint voor de ingangspartij, en met wit schrijnwerk. De tweede en derde bouwlaag springen uit het vlak. Voor accenten in het interieur wordt op de schetsen overwegend blauw gebruikt. Om te beslissen over de parketvloeren van de benedenverdieping en de slaapkamers werd vergeleken met het bestek voor het appartementsgebouw in opdracht van vader Braem in Borgerhout.

Met deze woning behalen Braem en Segers in 1937 de derde vermelding op de jaarlijkse Prijskamp Van de Ven. Het ontwerp is omstreden en in het verslag wikt en weegt de jury haar woorden. Is de gevel niet te vergezocht en vertaalt hij wel voldoende de schikking van de ruimte binnenin? Uiteindelijk houdt men het op een "triomf der persoonlijkheid". In 1976 wordt de woning Himschoot verbouwd, met een uitbreiding aan de tuinzijde voor een keuken en een eethoek, en de installatie van een badkamer op de plaats van de wintertuin. Door het vervangen van het stalen schrijnwerk door houten ramen van een conventioneel formaat, zijn ook de oorspronkelijke gevelverhoudingen verloren gegaan.